Δικαιολογημένο εν μέρει, αν αναλογιστούμε πως ζούμε στη χώρα του Γιώργου Τράγκα, που αναλόγως με την επικαιρότητα μετατρέπεται σε σεισμολόγο, αναλυτή θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, πολεμικό ανταποκριτή, οικονομολόγο, πολιτειολόγο, ειδικό ναυαγίων, βαθύ γνώστη θεμάτων τουρισμού κλπ. Αφού το μπορεί ο Τράγκας λοιπόν, γιατί να μην τα καταφέρνει ο Κίτσος από το χωριό?
Σωστό κι αυτό.
Διαβάζω λοιπόν σχόλια που επιχαίρουν επειδή στο εξής δε θα πληρώνουμε το χαράτσι στην ΕΡΤ -λες και κωλώνουν οι κυβερνώντες να επιβάλλουν άλλο μεγαλύτερο με άλλο περιτύλιγμα-, κροκοδείλια δάκρυα για το μέλλον τον χαμηλόμισθων, αναθεματισμούς για τους αργόμισθους-βισματίες που επιτέλους πήραν αυτό που τους άξιζε, μέχρι και ανησυχία για το που θα δούμε τους μπασκετικούς τελικούς!
Ο καθένας στον κόσμο του.
Άποψη για το λουκέτο στην ΕΡΤ δε θα εκφράσω, αφού δε θα προσέφερε τίποτα περισσότερο και δεν είμαι Τράγκας στο φινάλε.
Θεωρητικά πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν θα κλείσει, και κυρίως κάτω από ποιες συνθήκες θα επαναλειτουργήσει, αν και αυτό είναι εξαιρετικά προβλέψιμο.
Επειδή όμως έχω περάσει από το μαγαζί, θα σας διηγηθώ κάποιες ιστορίες που έζησα εντός. Το χρονικό διάστημα δεν είναι μεγάλο, αλλά όπως γνωρίζετε το μέγεθος δε μετράει πάντα. Τα βιώματά μου εντός ΕΡΤ είναι σαφώς πλουσιότερα από κάποιον βολεμένο που κωλοβαρούσε επειδή είχε μπάρμπα στην Κορώνη και περνούσε τα χρόνια πίνοντας καφέ και υπογράφοντας κανά έγγραφο πότε πότε...
Στις αρχές τις νέας χιλιετίας
Στην ΕΤ 3 πήγα κάπου στις αρχές της νέας χιλιετίας. Δεν είχα βίσμα και δε θα ήθελα να μπω έτσι σχέδιο-ακόμα και αν είχα- διότι με ανατρίχιαζε η ιδεά να υπηρετήσω στο σύστημα της. Αυτός είναι και ο λόγος που 14 μήνες μετά παραιτήθηκα, αν ήμουν βισματικά εντός άλλωστε, θα καθόμουν για να εισπράττω το μισθό μου κοροιδεύοντας. Δε λέω ότι όσοι είναι μέσα το κάνουν, αλλά πιστέψτε με, αν θέλουν, μπορούν να το καταφέρουν χωρίς κόπο.
Για να μην σας κουράζω λοιπόν, πρότεινα στον τότε προιστάμενο του αθλητικού τμήματος ένα αθλητικό ντοκιμαντέρ με εναλλακτική θεματολογία. Η ιδέα τον ενθουσίασε, και έτσι με προσέλαβαν ως συμβασιούχο.
Η εκπομπή ολοκληρώθηκε με δυσκολίες τον πρώτο χρόνο αφού τα συνεργεία, οι μοντέρ κλπ, δεν επαρκούσαν για όλους. Κάποια στιγμή μου πήραν και το σκηνοθέτη για να τον βάλουν σε άλλη εκπομπή κι' έκανα γυρίσματα μόνος μου, δείγμα της μπουρδελοποίησης που επικρατούσε. Ο σκηνοθέτης από την πλευρά του, ερχόταν στα μονταρίσματα εκτός ωραρίου, γιατί γουστάριζε την εκπομπή και αυτό είναι δείγμα πως ακόμα και μέσα σε αυτήν τη ζοφερή κατάσταση, κάποιοι συνέχιζαν να δουλεύουν με μεράκι.
Ενδεικτικό του πόσο κολλημένες είναι οι καλοβολεμένες κεφαλές της εκάσθοτε διοίκησης, είναι πως ένα βράδυ Παρασκευής, έμαθα πως έρχεται για μερικές ώρες στη Θεσσαλονίκη ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, καλεσμένος ιδιωτικής σχολής. Ζήτησα από τη διεύθυνση συνεργείο για να του κάνουμε συνέντευξη, έμεινα έκπληκτος όμως από τις υπογραφές που έπρεπε να μαζευτούν, ώστε να κινηθεί η διαδικασία εξεύρεσης συνεργείου. Γιατί έπαιζε και αυτό το ενδεχόμενο, να ξεπεραστούν όλοι οι γραφειοκρατικού σκόπελοι και στο τέλος να μη βρεθεί διαθέσιμο συνεργείο! Να φανταστείτε πως παρόμοιο θέμα σε ιδιωτικό κανάλι λύνεται εντός λεπτού. Για την ιστορία πάντως, τη συνέντευξη την έκανα με συνεργείο άλλου τηλεοπτικού σταθμού που βρέθηκε στο χώρο.
Αντιλαμβάνεται ο καθένας, ότι εντός της ΕΡΤ δεν υπήρχε περίπτωση να δουλέψει κάποιος, ακόμα και να το ήθελε. Είχαν έναν εκπληκτικό τρόπο να ευνουχίζουν τη δίψα οποιουδήποτε ήθελε να προσφέρει όχι το κάτι παραπάνω, αλλά έστω και το αυτονόητο. Και πιστέψτε με πως τέτοιοι υπήρχαν αρκετοί, ήταν όμως εγκλωβισμένοι στη λογική ότι δεν αφήνουμε κανέναν, για να μη φανεί η διαφορά.
Για να το εξηγήσω πιο απλά, αν μαζευτούμε 7-8 νοματαίοι να διαγωνιστούμε στα 100 μέτρα και τα διανύσουμε περπατώντας σίγουρα δε θα ξεχωρίσει ο γρηγορότερος και ίσως ο αγώνας να έχει κάποιο ενδιαφέρον. Αν ο ένας αρχίσει να τρέχει και οι υπόλοιποι περπατούν στους ρυθμούς που έχουν μάθει, όλοι θα καταλάβουν ποιος είναι ο καλύτερος.
ΕΡΤ όπως λέμε STAR Channel.
Το καλοκαίρι που η εκπομπή δε μεταδιδόθηκε, έπρεπε να ενταχθώ στο αθλητικό τμήμα και να κάνω αυτά που έκαναν και οι υπόλοιποι. Δε μου άρεσε, δεν το είχα, αλλά δε μπορούσα να κάνω και διαφορετικά. Ένα βράδυ που είχα υπηρεσία για το βραδινό δελτίο ειδήσεων, ο Κεντέρης πήρε χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαικό πρωτάθλημα στίβου. Οι προιστάμενοι μου ζήτησαν συνέντευξη με τη μητέρα, ή τη γιαγιά του Κεντέρη και τους το ξέκοψα. ''Αν θέλετε τις παπαριές που κάνουν τα ιδιωτικά, κάντε το εσείς. Ας προσπαθήσουμε να βρούμε τον ίδιο, αν δε μπορέσουμε, ας κάνουμε ένα σπικαριστό θέμα. Εγώ πάντως δε συνδέω τη φωνή μου με αυτήν την ξεφτίλα, που παρέπεμπε στην ιστορική ''μάνα raver'' του Ευαγγελάτου''.
Η άρνησή μου έφτασε μέχρι το Γενικό διευθυντή, αλλά ουδόλως με ενδιέφερε...
Ήρθε ο χειμώνας, η συνέχιση της εκπομπής εγκρίθηκε και εγγράφως από τη Γενική Διεύθυνση, τα γυρίσματα όμως δεν άρχιζαν. Πιάσαμε Δεκέμβριο και όχι μόνο δεν έπαιρνα σαφείς απαντήσεις για το πότε ξεκινάω, αλλά όλο αυτό το χρονικό διάστημα ήμουν αναγκασμένος να κάνω τα κλασικά ξεπερασμένα ΕΡΤατζήδικα ρεπορτάζ, και δεν το άντεχα. Στα τέλη του Ιανουαρίου υπέβαλα την παραίτησή μου, κάτι που παραξένεψε συγγενείς και φίλους . ''Καλά ρε μαλάκα μου έλεγαν, άλλοι βάζουν μέσον για να πάνε, εσύ είσαι μέσα και φεύγεις? Άραξε και κάνε το κορόιδο να πέφτει ο μισθός, μια ζωή θα είσαι βολεμένος''...
Τελικά όχι μόνο δε θα ήμουν μια ζωή βολεμένος -όπως φάνηκε- αλλά το πιθανότερο είναι πως δε θα είχα μάθει να κάνω κάτι διαφορετικό.
Η επιστροφή και η εκ νέου αποχώρηση
Λίγα χρόνια μετά επέστρεψα στην ΕΤ 3. Δημοσιογράφος του καναλιού με τον οποίον διατηρούσα εξαιρετική προσωπική σχέση και γνώριζε από πρώτο χέρι το λούκι που είχα βγάλει, ανέλαβε διευθυντικό πόστο και στο πλαίσιο αποκατάστασης της αδικίας, μου ζήτησε να επιστρέψω για να αναλάβω με κάποιον από το υπάρχον δυναμικό, την παρουσίαση εβδομαδιαίας ζωντανής αθλητικής εκπομπής. Υπέγραψα σύμβαση και περίμενα να αρχίσουμε τις προετοιμασίες. Παρατηρούσα καθυστερήσεις, που στην αρχή δε με έβαζαν σε υποψίες, μέχρι που άλλος δημοσιογράφος -κολλητός υπουργού της κυβέρνησης- άρχισε να διαδίδει πως αναλαμβάνει εκπομπή, την ώρα και τη μέρα που ήταν να γίνει η δική μας. Μπήκα στο γραφείο του φίλου μου διευθυντή, τον πίεσα, μέχρι που μου ομολόγησε ότι δεχόταν πιέσεις επειδή ο άλλος είχε χοντρό βίσμα. Μου πρότεινε να κάθομαι απλώς και να πληρώνομαι, βγαίνοντας όμως υπέβαλα την παραίτησή μου και δεν ξαναπάτησα.
Ένα χρόνο μετά τον πέτυχα και πάλι στο δρόμο και γεμάτος ενοχές, μου ζήτησε να επιστρέψω για να κάνω το ντοκιμαντέρ που έκανα στην πρώτη μου θητεία. Απέκλεισα το ενδεχόμενο να επιστρέψω ως συμβασιούχος και μου πρότεινε να κάνω την εκπομπή ως εξωτερική παραγωγή. Τι σημαίνει αυτό?
Το χρυσωρυχείο των εξωτερικών παραγωγών
Επειδή η ΕΡΤ δεν έχει το προσωπικό που επαρκεί για όλες τις εκπομπές που χρειάζεται -μη σας παραξενεύει σε σχέση με τους υπεράριθμους εργαζομένους που ακούτε, οι δημοσιογράφοι, οι κάμεραμεν, οι μοντέρ, αυτοί δηλαδή που παράγουν εκπομπές είναι όντως λίγοι, οι πολλοί είναι οι χαρτογιακάδες- πληρώνει εξωτερικές εταιρίες παραγωγής, οι οποίες παραδίδουν έτοιμη την κασέτα, χωρίς η ΕΡΤ να κουνήσει το δακτυλάκι της. Απλώς βάζει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη του Έλληνα φορολογούμενου.
Όπως αντιλαμβάνεσθε, όλοι θα ήθελαν να κάνουν εξωτερικές παραγωγές, αφού το κέρδος είναι πολλαπλάσιο. Η εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου πχ όπου μαζεύονται μερικές δεκάδες βετεράνοι του Βιετνάμ και κάτι ανέραστες για να κουνούν τον γεμάτο κυτταρίτιδα πισινό τους, κόστιζε 30χιλ το επεισόδιο. Πρόσφατα διάβαζα πως η απίθανη εκπομπή της Κατρίτση πρώην συζύγου του Ρόμποκοπ Χατζηνικολάου, με αντικείμενο τη συνέντεξη με κάποιον απίθανο, κόστιζε 11χιλ, χωρίς ΦΠΑ.
Για τη δική μου εκπομπή που απαιτούσε 10-11 συνεντεύξεις πολλές εκ των οποίων εκτός Θεσσαλονίκης ή και εκτός Ελλάδος - με τα έξοδα μετακίνησης, διαμονής, διατροφής, πληρωμής των συνεργείων κλπ να βαραίνουν την τσέπη μου- είχαν εγκριθεί λιγότερα από 4χιλ. Με αυτά τα λεφτά έπρεπε να πληρώσω τα πάντα όλα. Το ακόμα καλύτερο είναι πως τα χρήματα αυτά -στη δική μου περίπτωση- δεν αφορούσαν ρευστό, αλλά διαφημιστικό χρόνο. Μου έλεγε η ΕΡΤ δηλαδή ''τα 4 χιλ αντιστοιχούν σε τόσο διαφημιστικό χρόνο, βρες χορηγούς να σε πληρώσουν.'' Κάτι τέτοιο ίσχυε κατά βάσει στην ΕΤ 3 αφού στις ΕΡΤ της Αθήνας ο παράς έπεφτε με το τσουβάλι.
Το πλεονάζον προσωπικό
Στην πραγματικότητα βέβαια, η εκπομπή μπορούσε να βγει με πολύ λιγότερα στελέχη ως εξωτερική παραγωγή, αφού οι ειδικότητες των εργαζομένων της ΕΡΤ ξεπερνούσαν κάθε φαντασία. Όταν έκανα γυρίσματα ως συμβασιούχος, στις αποστολές συμμετείχε ο δημοσιογράφος, ο σκηνοθέτης, ο οδηγός, ο κάμεραμαν, ο ηχολήπτης και ο φωτιστής. Κάποια στιγμή που κατέβηκα στην Αθήνα μάλιστα, υπήρχε και υπάλληλος για να κουβαλάει απλώς την κάμερα. Προφανώς, κάποια στιγμή που θα έπρεπε να βολευτούν κάποιοι ημέτεροι, εφευρέθηκε η θέση του νεροκουβαλητή.
Στις εξωτερικές παραγωγές πήγαινα εγώ και ο κάμεραμαν με το αυτοκίνητο του, έστηνε την κάμερα, ρύθμιζε τον ήχο, τα φώτα και ξεκινούσαμε. Επειδή κάναμε και δικάμερο μάλιστα, η μια κάμερα ήταν σταθερή και την τσεκάριζα εγώ την ώρα που μιλούσε ο συνομιλητής και ο άλλος τραβούσε με τη φορητή. Δυο άτομα έκαναν τη δουλειά, που για τα δεδομένα της ΕΡΤ θα χρειάζονταν τουλάχιστον επτά.
Παραλογισμός χωρίς όρια
Επιστρέφοντας στα δικά μου, όταν ξεκινούσα τα γυρίσματα, ο ''δικός μου'' αποχώρησε και ήξερα πως δε θα είχα τη βοήθεια του για να ξεπεράσω κυρίως γραφειοκρατικές δυσκολίες, οι οποίες ξεπερνούν κάθε φαντασία.
Για να φανταστείτε, κάποια στιγμή χρειάστηκα πλάνα για να ''ντύσω'' τις εκπομπές. Απευθύνθηκα στην ΕΡΤ ώστε να πάρω ένα τυπικό ΟΚ για να πάρω τις εικόνες που ήθελα και αντ΄ αυτού άκουσα το εκπληκτικό ''και γιατί να σου δώσουμε, αφού είναι εξωτερική παραγωγή''.
''Ναι αλλά στην ΕΡΤ θα παίξει, όσο καλύτερη είναι η εκπομπή, τόσο καλύτερο και για εμάς και για εσάς'' ανταπάντησα, αλλά ήταν σα να απευθύνομαι σε τοίχους.
Για να μην τα πολυλογώ, άρχισα να μαζεύω πλάνα από αριστερά και δεξιά, όπως και από άλλους τηλεοπτικούς σταθμούς, όχι όμως από την ΕΤ3 που θα μετέδιδε την εκπομπή!!!!
Για την πρώτη εκπομπή μάλιστα, είχαμε πάρει εικόνα από τον ΑΝΤ 1 και στο τέλος της εκπομπής γράψαμε ένα τυπικό ευχαριστήριο στο κανάλι που μας παραχώρησε εικόνα.
Όταν το είδαν στην ΕΡΤ μας είπαν να μην το επαναλάβουμε διότι δεν κάνει να διαφημίζουμε άλλους σταθμούς!!!
''Καλά ρε μαλάκες, οι άνθρωπο χωρίς να έχουν κάποιο κέρδος μας δίνουν εικόνα για εκπομπή που θα προβληθεί σε σας, τη στιγμή που εσείς είστε αρνητικοί για δική σας εκπομπή και ζητάτε και τα ρέστα?'' τους είπαμε
Αυτό το τελευταίο, ήταν ότι πιο ακραίο έζησα και αποτυπώνει πλήρως την εγκεφαλική επάρκεια όσων κατά καιρούς έχουν παρελάσει από διευθυντικές θέσεις. Ο συγκεκριμένος ήταν απόφοιτος δημοτικού, ξεκίνησε ως ηλεκτρολόγος με μοναδικό προσόν του ήταν πως ήταν συγχωριανός του Καραμανλή ή κάτι τέτοιο, κάθησε σε διευθυντική θέση.
Θα μπορούσα να αναφερθώ σε πολλά ακόμα, νομίζω όμως πως αυτό το τελευταίο τα λέει όλα. Οι παθογένειες της ΕΡΤ είναι οφθαλμοφανείς, σίγουρα όμως δεν ευθύνονται όσοι σήμερα την πληρώνουν. Οι κολλητοί των υπουργών και τα κομματόσκυλα κάπου θα βρουν χώρο για νέες αργομισθίες ή και αρπαχτές. Οι φουκαράδες του κατώτατου μισθού, που κρατούσαν όρθια την ΕΡΤ με το φιλότιμό τους, παρά το γεγονός πως ο τρόπος λειτουργίας του μαγαζιού προσπαθούσε να τους βάλει στη λογική στου σταρχιδισμού, θα διογκώσουν απλώς τη λίστα των ανέργων, εκτοξεύοντας τα επίπεδα απελπισίας του λαού.
Είναι κι' αυτό μέρος του σχεδίου πάντως! Να ξευτελίζουμε κάτι, να αναγκαζόμαστε να το κλείσουμε ή να το πουλήσουμε, εξασφαλίζοντας άλλοθι για να πάρουμε την κοινή γνώμη με το μέρος μας. Λες και δε υπάρχουν παραδείγματα τηλεοπτικών σταθμών που λειτουργώντας με πιο αξιοκρατικά κριτήρια, καταφέρνουν να επιβιώσουν, έστω και με δυσκολίες...
ΥΓ. Με τον ΟΤΕ και το αεροδρόμιο να ανήκουν σε Γερμανούς, τη ΔΕΗ, την ΕΥΑΘ, τη ΔΕΠΑ, τον ΟΣΕ, τα λιμάνια σε Γιαπωνέζους, Ινδιάνους και Εσκιμώμους και χωρίς κρατικούς σταθμούς, είστε σίγουροι πως χρειάζεται πόλεμος για να κατακτηθεί η χώρα?
"ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ" .... ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΤ .... ΚΑΙ ΣΕΡΡΕΣ Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΤΥΧΙΟ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΥ ΕΧΕΙ !!! ΓΕΛΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή