Σκόρπιες Ποδοσφαιρικές Σκέψεις, Ενός Αδαή...

Ευθύς εξ΄αρχής οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω καμμία σχέση με προπονητική. Αν είχα, θα  διάλεγα αυτό το επάγγελμα και θα κονομούσα περισσότερα.
Πρέπει ωστόσο να διευκρινίσω στο καπάκι πως ορισμένες προσεγγίσεις κάποιου απλού φιλάθλου που παρακολουθεί ποδόσφαιρο ή μπάσκετ, δεν απαιτούν συγκεκριμένη γνώση.
Το να πεις πχ ότι ο Μέσι είναι παικταράς  δεν προυποθέτει εξειδικευμένη γνώση. Είναι κάτι που το αντιλαμβάνεται και ο πιό αδαής.
Τυχόν αναλύσεις του τύπου ''ο Μέσι θα γίνει πιό χρήσιμος αν πάει πιό αριστερά ή αν αλλάξει θέση με τον Τσάβι'' επιβάλλει πτυχία προπονητικής και προυπηρεσία σε μεγάλες ομάδες. Οποιος το προσπαθεί χωρίς τα παραπάνω, στην καλύτερη να διεκδικήσει τον τίτλο του διαδόχου του Ραπτόπουλου...

Υπάρχουν λοιπόν ορισμένα γενικότερα δεδομένα που δεν έχουν απαραίτητα σχέση με το ποδόσφαιρο, αλλά ισχύουν στο μπάσκετ και σε όλα τα ομαδικά αθλήματα. Μετά το κλαρίνο από την Καλλιθέα ο φουκαράς ο Βιβιάν άκουσε τα μύρια όσα, αναρωτιέμαι όμως τι θα μπορούσε να κάνει ένας αμυντικός που μένει εντελώς εκτεθειμένος και βρίσκεται αντιμέτωπος με αντίπαλο επιθετικό έπειτα από γιόμα σε ανοιχτό χώρο.
Στο σημερινό ματς με τον Ατρόμητο στο στόχαστρο μπήκε ο Κλάους που δεν υπήρχε στο παιγνίδι, αναρωτιέμαι όμως τι θα μπορούσε να προσφέρει ένα σέντερ φορ περιοχής, όταν ο ΠΑΟΚ πάτησε ελάχιστες φορές την περιοχή του αντιπάλου.
Ενας βασικός νόμος στα ομαδικά αθλήματα λέει πως ο καλός προπονητής παίρνει το 100% των παικτών του, κάτι που σημαίνει πως ο τρόπος που παίζει πρέπει να αναδεικνύει τα προτερήματα των παιτκών του και να καλύπτει στο μέτρο του δυνατού τα μειονεκτήματα που όλοι έχουν.
Δεν ηταν μαλάκας ο Σάντος πχ που απαγόρευε στον Σνάουστνερ να περνάει το κέντρο.Εναν τόσο καλό αμυντικό αλλά προβληματικό στο δημιουργία ποδοσφαιριστή, θα τον βάλεις να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που τον αντίστοιχο Λίνο δεν τον εξαντλούσε στα μετόπισθεν...

Αν ρωτήσουμε 100 ΠΑΟΚτσήδες που δεν έχουν δει ή δεν έχουν μελετήσει τον ΠΑΟΚ του 70 ''σε ποιά θέση έπαιζε ο Σαράφης'' και οι 100 θα απαντήσουν σέντερ φορ.
Πρώτος σκόρερ στην ιστορία της ομάδας με 136 γκολ θα σκεφτεί ο άλλος, μόνο σέντερ-φορ θα μπορούσε να παίξει.
Λάθος!!!
Ο Σταύρος Σαράφης ήταν το 8άρι του ΠΑΟΚ, κάτι σαν το Λαζάρ δηλαδή, μόνο που πατούσε περιοχή βγαίνοντας στον άξονα κι έβγαζε γκολ. Αυτό που έκανε ο Ρουμάνος στην Κομοτήνη και πέτυχε γκολ ποίημα, αλλά δεν το ξαναέκανε διότι απλά δεν προωθείται! Το γιατί, δεν το γνωρίζω...
Για να πάμε σε πιό σύγχρονα παραδείγματα, είναι η θέση που έπαιζε ο Ιβιτς που όσο ήταν υγιής είτε έβαζε γκολ είτε προκαλούσε πανικούς στους αντιπάλους και παρά το γεγονός ότι ήταν αργός, όλοι ομολογούσαμε ότι η ομάδα ήταν αλλιώς χωρίς αυτόν.
Το να λεμε λοιπόν ότι ''ο Λαζάρ σέρνεται φέτος'' είναι μια πραγματικότητα, εάν όμως μείνουμε μόνο στο αποτέλεσμα παραλείποντας τις πιθανές αιτίες, δε θα κερδίσουμε τίποτα. Γιατί σε θεωρητική βάση μπορεί ο Ιβάν να φέρει ένα από τα καλύτερα 8αρια της Ευρώπης τον Στήβεν Τζέραρντ, αναρωτιέμαι όμως τι θα προσφέρει αν βολοδέρνει κάπου στη μεσαία γραμμή.

Αν μάλιστα λάβετε υπ' όψιν πως λίγο πολύ τα ίδια ισχύουν για τη συντριπτική πλειοψηφία των παικτών του ΠΑΟΚ ( σχεδόν όλοι έχουν ξεφωνηθεί φέτος) αντιλαμβάνεσθε ότι κάτι δεν πάει καλά. Δε γίνεται να συννενοούνται οι παίκτες, ποιός θα είναι ο χειρότερος κάθε αγωνιστική.
Είναι θέμα απλής λογικής...

Κλείνοντας, να επισημάνω κάποια απαραίτητα συνοδευτικά της έννοιας ''κατοχή μπάλας'' διότι πολλοί άσχετοι πιπιλίζουν αυτήν την καραμέλα. Οτι δηλαδή η ομάδα είχε κατοχή μπάλας, λες και από μόνη της χωρίς δημιουργία, λέει κάτι σπουδαίο.
Οι προπονητές στο μπάσκετ λένε πως καλύτερο επιθετικό όπλο είναι ο αιφνιδιασμός, διότι απλά πιάνεις την αντίπαλη ομάδα ανοργάνωτη, την αιφνιδιάζεις, δεν της επιτρέπεις να πάρει ανάσα και την εξαντλείς σωματικά και ψυχικά. Στο μπάσκετ βεβαίως όλοι αμύνονται και όλοι επιτίθενται, οι επιθέσεις είναι περισσότερες, οπότε τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Στο ποδόσφαιρο άραγε, πως μπορείς να αιφνιδιάσεις μια καλά ταμπουρωμένη άμυνα, όπως συμβαίνει συχνά στην Τούμπα?
Ξεπερνάω εντελώς το γεγονός ότι την εποχή Σάντος παρά το ότι είχαμε κατοχή, τα γκολ τα πετυχαίναμε είτε με στημένα είτε σε ανοργάνωτες άμυνες.
Πως γίνεται αυτό?
Πιέζοντας ώστε να κερδιθεί η μπάλα αμέσως μόλις χαθεί, ώστε να ''συλληφθεί'' απροετοίμαστος ο αντίπαλος και να εκμεταλλευτεί ο ''κλέφτης'' το στιγμιαίο χαλάρωμα του αντιπάλου από την ψευδαίσθηση ότι παίρνει ανάσα αφού αναχαίτισε τον αντίπαλο.
Αν παρατηρήσετε, αυτό ακριβώς είναι το μεγάλο ατού της Μπαρτσελόνα. Ούτε η κατοχή, ούτε η κυκλοφορία, όσο το γεγονός ότι με το που αυτή χάνεται, αμέσως γίνεται ντου ώστε να κερδιθεί και πάλι.
Στο σημερινό ματς με τον Ατρόμητο -και όχι μόνο- ούτε που θυμάμαι πόσες φορές είδα τον ΠΑΟΚ να χάνει τη μπάλα έξω από την περιοχή του Ιτάνζ, να επιχειρούν οι αντίπαλοι αντεπίθεση ή γιόμες χωρίς πίεση, να την ξανακερδίζει ο Κατσουράνης ή ο Κατσικάς και να ξεκινούν εκ νέου επίθεση από τα μετόπισθεν.
Οτι καλύτερο για τον αντίπαλο, που προλαβαίνει να ξαναοργανωθεί, να πάρει ανάσες και να σε εξαντλήσει αφού κάθε τέτοια φάση σημαίνει πως διανύουμε αμέτρητες φορές ολόκληρο το γήπεδο πάνω-κάτω...