Οι Αξιοι, Πάντα τα Καταφέρνουν...

Ετυμολογικά η λέξη οπαδός, προέρχεται από το ρήμα οπάζω που σημαίνει ''ακολουθώ''! Για το σύγχρονο ΠΑΟΚτσή έχει τις ρίζες του στο ομόηχο ''-δεν- κοπάζω'' να γκρινιάζω, να μιζεριάζω και να φέρνω την καταστροφή
.
Αμέσως μετά τον αγώνα με τη Ραπίντ την έκανα από την πόλη για προγραμματισμένο ταξίδι και δεν πήρα κλίμα, αφού δεν είχα πρόσβαση στα πάσης φύσεως ΜΜΕ και στις αντιδράσεις του κοινού μετά τον αποκλεισμό. Οχι πως μου έλειψαν ή τις είχα ανάγκη, η μαλακία που μας δέρνει στο φινάλε, έχει γίνει απολύτως προβλέψιμη. αφού δεν περιέχει ούτε δείγμα ουσίας και σοβαρότητας.
Εκείνα που βρήκα σήμερα που επέστρεψα, ήταν αυτά ακριβώς που στοιχημάτιζα ότι θα διάβαζα. Ο Δώνης, ο Γλύκος, ο Κουμαλό και πάει λέγοντας...
Οπως ακριβώς πέρσυ μας έφταιγαν ο Χαλκιάς, ο Τσιρίλο και από ένα σημείο και μετά ο Μπόλονι, όπως παλιότερα ο Χάβος, ο Μπαλάφας, ο αργός Ιβιτς, ο ηττοπαθής Σάντος τον οποίον ειρήσθω εν παρόδω, έβριζαν κάποτε επειδή προτιμούσε τον Κονσεισάο αντί του Κούτσια επειδή ήταν συμπατριώτες όπως υποστήριζαν οι γνώστες των πραγμάτων!!!
Αν νομίζετε ότι πρέπει να λάβω σοβαρά ή να συζητήσω με τις απόψεις αυτών των βλακοηλίθιων-καιροσκόπων -διότι οι ίδιοι είναι- χάσατε.
Αύριο που θα φύγει ο Γλύκος, ο Δώνης και ο Ετό, θα κράζουν τους αντικαταστάτες τους, οπότε τζάμπα κόπος!.Η μάνα του βλάκα είναι μονίμως έγκυος όπως λέει και ο ποιητής, οπότε το είδος βρίσκεται σε συνεχή αναπαραγωγή παρά το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.
Οι ίδιοι άλλωστε έσκουζαν γιατί δεν πήραμε το Κωνσταντόπουλο, αναρωτιέμαι όμως τι θα γινόταν αν η επιθυμία τους γινόταν πράξη και ο συμπαθέστατος Δημήτρης έκανε μέσα στην Αυστρία γκέλα παρόμοια μ' αυτή που στοίχισε την ήττα της ομάδας του στην πρεμιέρα.
Τώρα με τον Ιβαν μάλιστα που είμαστε άπλες, θα μπορούσαμε να χτυπήσουμε κάτι πιό δυνατό σα το Βαλντέζ της Μπαρτσελόνα, μόνο που η γκέλα του τελευταίου στο παιγνίδι με τη Ρεάλ στέρησε από την ομάδα του το σούπερ καπ.

Αν συνεχίσουμε την απαρίθμηση, θα συνειδητοποιήσουμε πως δεν υπάρχει αμυντικός που δεν κάνει γκέλες, τερματοφύλακας που δεν τρώει κοροιδίστικα γκολ, επιθετικός που δεν χάνει τα άχαστα, σέντερ φορ στο μπάσκετ που δεν έχει αστοχήσει σε λέι-απ.
Τα υπόλοιπα, είναι άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε και τρόπος για να εκτονώσουμε τη μαλακία που μας δέρνει. Οσο και να προσπαθούμε όμως, αν δεν αλλάξουμε μυαλά και δε συμβιβαστούμε με την πραγματικότητα, θα συνεχίσουμε να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.
Την πραγματικότητα όμως δεν πρόκειται να την ανατρέψουμε, οπότε δεν έχω παρά να ευχηθώ καλή γκρίνια και στη συνέχεια

Επί της ουσίας του αποκλεισμού, δεν έχω να προσθέσω κάτι. Είναι νόμος της ζωής ότι οι καλοί και όσοι αξίζουν, δε χάνονται. Μπορεί να αργούν ή να δυσκολεύονται, πάντα όμως τα καταφέρνουν. Αν λοιπόν αυτός ο ΠΑΟΚ αξίζει, θα ανακάμψει και θα μετατρέψει την εφιαλτική βραδιά της περασμένης Πέμπτης σε ανάμνηση.
Θυμηθείτε απλώς πως η αξέχαστη χρονιά που καλπάζαμε στον τίτλο την περίοδο 2009-10, είχε ξεκινήσει με παρόμοιο αποκλεισμό σοκ από τις καρδούλες της Χέρενφειν. Επειδή όμως η ομάδα άξιζε, δεν έμεινε στον αποκλεισμό, ούτε επέτρεψε σε μια αποτυχία που ήρθε με το καλημέρα, να υποθηκεύσει όλη τη χρονιά. Ποιός θυμόταν άραγε τη βραδιά στην Ολλανδία, όταν λίγους μήνες μετά σπεύδαμε στο αεροδρόμιο να υποδεχτούμε την αποστολή μετά το δεύτερο διασυρμό του γαύρου, σ' εκείνο το απίστευτο ντεμαράζ στα play-off?
Μ' άλλα λόγια, οι άχρηστοι  μετατράπηκαν σε παικταράδες εντός της ίδιας σεζόν! Οση λογική βρίσκετε εδώ, θα τη βρείτε και στις γνωμοδοτήσεις αυτών που τις τελευταίες μέρες αναθεματίζουν χωρίς οίκτο.
Μην ξεχνάτε μάλιστα ότι εκείνος ο αποκλεισμός είχε σοβαρότερες συνέπειες αφού προκάλεσε απώλεια εσόδων, κάτι που πλέον δεν αποτελεί βραχνά στον ΠΑΟΚ του Σαββίδη.
Τα πράγματα λοιπόν είναι απλά. Αν η διοίκηση, ο προπονητής, οι παίκτες και όσοι έχουν ρόλο στην πορεία της ομάδας είναι άξιοι και δουλεύουν προς την σωστή κατεύθυνση, είναι θέμα χρόνου να μετατρέψουν την απογοήτευση και τη γκρίνια σε ιαχές ευτυχίας και πανηγυρισμούς.
Ο χρόνος θα δείξει, κανείς από εμάς τους υπόλοιπους δε μπορεί ούτε να χαλάσει, ούτε να βελτιώσει, ούτε να καθορίσει τις εξελίξεις παρά μόνο οι επαίοντες.
Οσο για την ατομική κριτική στους παίκτες, θα θυμίσω στους παλιότερους την περίπτωση Ιβάν Γιούρισιτς, μιας μπακάρας που συνέδεσε το όνομα του με τον τελευταίο τίτλο πρωταθλήματος που κατακτήσαμε.

Στα φιλικά και στις πρώτες αγωνιστικές, παθαίναμε ταχυπαλμία κάθε φορά που η μπάλα πήγαινε στο μέρος του. Είναι σίγουρο ότι αν δεν υπήρχε τότε διαδίκτυο, ο παίκτης θα είχε επικηρυχθεί. Στην πορεία και μέχρι να το σηκώσουμε, δε θυμάμαι να υπήρξε αντίπαλος που τον πέρασε...