Η Τιμωρία, ο Κόκκαλης και ο Μάκης ο Μανάβης...

Το χειρότερο που μπορεί να προκύψει από την ποινή για τα επεισόδια στον αγώνα με τους Αυστριακούς, δεν είναι η ενδεχόμενη απώλεια εσόδων, ο περιορισμός των πιθανοτήτων καλής πορείας στη συνέχεια του Europa league για τρίτη χρονιά στη σειρά, ακόμα και το γεγονός ότι έπειτα από 20 περίπου χρόνια θα ξαναμπούμε για τα καλά στη μαύρη λίστα
της ομοσπονδίας με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ολες οι παραπάνω είναι συνέπειες που έτσι ή αλλιώς, αργά ή γρήγορα θα ξεπεραστούν. Αν πχ κάποιοι θεωρούν ως καταστροφική την επιβολή μιας ποινής που θα αποδέχεται εξ' ολοκλήρου την εισήγηση του εισαγγελέα, το ενδεχόμενο ωχριά μπρος στην πιθανότητα αποκλεισμού από τη Ραπίντ. Σκεφτείτε δηλαδή να φάει την καμπάνα ο ΠΑΟΚ και ν΄αποκλειστεί την ερχόμενη Πέμπτη, πετώντας μια χρονιά χωρίς να μαζέψει βαθμούς στο σακκούλι και υποθηκεύοντας στην ουσία και την επόμενη Ευρωπαική σεζόν .
Η αξιολόγηση της ζημίας λοιπόν είναι σχετική και συνάρτηση πολλών παραμέτρων.
Το πιό ανησυχητικό στην όλη κατάσταση όπως αυτή διαμορφώνεται είναι πως εγκαινιάζεται μια νέα φάση εσωστρέφειας όπου οι μεν θα κατηγορούν τους δε ως υπεύθυνους για την ποινή, όποια κι' αν είναι αυτή.
Για όσους δεν καταλαβαίνουν, οι μεν είναι αυτοί που θέλουν το Σαλπιγγίδη και γιουχάρουν τους δε, που με τη σειρά τους βρίζουν τον παίκτη και αποδοκιμάζουν τους μεν που τον επεφημούν.
Τώρα λοιπόν θα υπάρξει ακόμα μια ευκαιρία για να ενισχυθούν οι εκατέροθεν κατηγορίες από τους μεν στους δε κι' αντιστρόφως, με  χαμένο κυρίως τον ΠΑΟΚ.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά με αφορμή όσα συνέβησαν με τους Αυστριακούς, αν και νομίζω ότι είναι από τις περιπτώσεις όπου δε μπορείς να καταλογίσεις πολλά στους εισβολείς.
Ηταν από τις λεγόμενες κακές στιγμές, που θεωρητικώς ίσως αποφεύγονταν αν συνέβαιναν σε άλλο γήπεδο με άλλους πρωταγωνιστές. Καλώς ή κακώς όμως μιλάμε για ΠΑΟΚ και Τούμπα, με όσα κουβαλούν αυτές οι έννοιες.
Πριν από πολλά χρόνια έπειτα από επεισόδια οπαδών του γαύρου (στην Τρίπολη θαρρρώ) ο Κόκκαλης είχε σχολιάσει τα γεγονότα με την εξής κυνική δήλωση: ''Αυτούς τους οπαδούς έχουμε, δε μπορούμε να τους αλλάξουμε''.
Τα λόγια αυτά είχαν αποτελέσει αντικείμενο έντονης κριτικής, κακώς όμως αφού ήταν άκρως ρεαλιστικά και έχουν ισχύ και στην περίπτωση του ΠΑΟΚ. Αυτοί είμαστε ή αν θέλετε, αυτούς τους οπαδούς έχουμε...
Αδυνατώ να συμβιβαστώ με τη λογική που λέει ότι πρέπει να τους κάνουμε όπως μας αρέσει ή όπως θέλουμε, διότι είναι σα ν' αναζητούμε το τέλειο, το οποίο όμως δεν πρόκειται να το βρούμε πουθενά στη γη. Μας φτιάχνει δηλαδή το πάθος της Τούμπας, μας καβλώνει όταν διαβάζουμε διθυραμβικά σχόλια για το λαό του ΠΑΟΚ από εχθρούς και φίλους, αλλά δε μπορούμε να δεχτούμε πως εξ' αιτίας αυτής της ανωτερότητας θα έχουμε και τέτοια.
Sorry που το λέω τόσο ψυχρά, δε γίνεται όμως να τα έχουμε όλα. Το υπερβολικό πάθος -τον θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίον χτίστηκε ο θρύλος της Τούμπας και του κόσμου του ΠΑΟΚ δηλαδή- θα έχει και τις παρενεργειές του. Είναι παράλογο από τη μια να απαιτούμε Τούμπα που εντός αυτής θα λυγίζουν οι πάντες και από την άλλη τη μετατροπή της σε γήπεδο NBA όπου οι οι συντελεστές του καζανιού θα θυμίζουν χειροκροτητές θεατρικής παράστασης, όταν για κάποια αιτία το πράγμα χαλάει .
Είναι σα να είσαι παντρεμένος με μια θεογκόμενα και να σε χαλάει επειδή την χαζεύουν οι υπόλοιποι άντρες στο δρόμο. Αμα σε εκνευρίζει, μπορείς να τη χωρίσεις και να παντρευτείς τη Μαρία Φαραντούρη για να είσαι σίγουρος ότι δε θα την κοιτάξει κανείς! Το ίδιο θα ισχύει και για εσένα όμως...
Σημειώστε επίσης πως μιλάμε για περίπτωση που ο κόσμος του ΠΑΟΚ αντέδρασε βρισκόμενος σε άμυνα, όπως έγινε και στην Πόλη δύο χρόνια πριν! Δεν είναι σαν την κροτίδα που έπεσε στα καλά καθούμενα δίπλα στον επόπτη στον αγώνα με τη Βιγιαρεάλ, εκεί που κάθε μομφή θα ήταν απολύτως δικαιολογημένη

Αν υπάρχει που επιβάλλεται να προσάψω στο κόσμο του ΠΑΟΚ, είναι η παντελής έλλειψη εξυπνάδας και πονηριάς στην αντιμετώπιση παρόμοιων κρίσιμων καταστάσεων.
Το Σεπτέμβριο του 2007 στο πρώτο παιγνίδι με πρόεδρο το Ζαγοράκη με την Ξάνθη, βρέθηκα στην ακριτική πόλη κι' έπαθα την πλάκα μου με όσα έζησα.
Με τον Πανόπουλο να έχει κλείσει όλες τις θύρες του γηπέδου αρνούμενος να δώσει εισιτήρια ακόμα και σε μεμονωμένους φιλάθλους, από νωρίς το μεσημέρι ΠΑΟΚτσήδες περιφέρονταν στο κέντρο της πόλης με διακριτικά, φωνάζοντας συνθήματα κατά της αστυνομίας και πετώντας μπουκάλια ρετσίνας στα περιπολικά που έκοβαν κίνηση
Αντι να είναι διακριτικοί χωρίς να δίνουν στόχο, ήταν σα να φώναζαν ''εδώ είμαστε, μην και τυχόν μας χάσετε από τα μάτια σας''.
Κάποια στιγμή ξεκίνησαν πορεία από τα πανεπιστήμια, αλλά έγιναν εύκολη λεία για τους αστυνομικούς. Αποτέλεσμα? Ούτε στο γήπεδο μπήκαν, ενώ κάποιοι συνελήφθησαν, ταλαιπωρήθηκαν και φυλακίστηκαν, με αποκορύφωμα την περίπτωση του συνοπαδού μας που τον έχωσαν στη μπουζού επειδή βρέθηκε το τσαντάκι του στο χώρο των επεισοδίων.
Μερικά χρόνια πριν, συζητώντας ραδιοφωνικά παρόμοια απαγόρευση μετακίνησης από τον ανεκδιήγητο υπουργό Λιάνη και εν μέσω κραυγών από ΠΑΟΚτσήδες του τύπου ''ότι και να λένε εμείς δε μασάμε και θα κατέβουμε'' είχε παρέμβει ο Μάκης ο Μανάβης λέγοντας τα εξής: ''Ελα μωρέ να πούμε, σιγά το πρόβλημα, τι να φάμε δηλαδή από Λιάνη τώρα. Εγώ θα έστελνα στο μουλωχτό 20 ξέρω' γω από το Μπουρνάζι, 20 ξέρω΄γω από την Καστέλλα, άλλους από Πετρούπολη και τα Λιόσια, θα μπουκάραμε μέσα να πούμε χωρίς να μας πάρει χαμπάρι κανείς, κι' ας ερχόταν μετά ο βλαχουπουργός να μας βγάλει έξω!''

Ηθικό δίδαγμα: Δε θέλει κόπο αλλά τρόπο και το δίλλημα δεν είναι ''Τούμπα όπως παλιά ή Τούμπα εκκλησία'' αλλά ''πάμε ως πρόβατα στη σφαγή ή πετυχαίνουμε αυτό που θέλουμε χωρίς να δίνουμε στόχο και πουλώντας τρέλα''...