Οταν παίζουμε με Ρούλη...

Αυτά που θα συμβούν κάθε φορά που παίζουμε με το λαοφιλή ρούλη είναι απολύτως προβλέψιμα και δε χρειάζονται μαντικές ή άλλου είδους ικανότητες για να τα αντιληφθείς, ώστε να προετοιμαστείς κατάλληλα.


Και δεν αναφέρομαι στα αγωνιστικά και στις τακτικές, στα οποία ούτως ή άλλως δεν είχα ποτέ σουξέ.
Το βασικό δεδομένο είναι πως για τους ρούληδες, αυτό είναι το παιγνίδι της χρονιάς.
Οπως ακριβώς η γκόμενα που ψάχνεται θα φορέσει τα καλύτερά της ρούχα, θα βάλει ένα λίτρο κολώνια,  μισό τόνο μακιγιάζ και θα πάει κομμωτήριο πριν τη βραδυνή έξοδο, έτσι και ο ρούλης!
Θα ξυπνήσει νωρίς το πρωί, θα φάει καλό πρωινό για να έχει δυνάμεις, θα πλυθεί, θα ξυριστεί, θα φορέσει τα καλά του, θα περάσει μια βόλτα από τη συναγωγή να ανάψει κεριά, για να καταλήξει στον φημισμένο Κλαιάνθη.

Εννοείται πως όλη την προηγούμενη εβδομάδα θα έχει κάνει αφωνία, ειδάλλως πως θα ανέβουν βιντέακια στο you tube με την εκπληκτική ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο περιούσιος λαός?
Πέρα από την πλάκα λοιπόν, όλ' αυτά δείχνουν κλίμα, φανερώνουν ψυχολογία και νοοτροπία.
Πόσο δε, όταν αυτή τη χαρά τη νοιώθουν μια φορά το χρόνο!
Διότι η στερημένη γκόμενα που περιγράψαμε, διεκδικεί τις πιθανότητές της τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, αντίθετα με το ρούλη που την περιμένει μια φορά το χρόνο. Φαντάσου τώρα ότι κουβαλάνε και την υποψία ότι φέτος ίσως είναι η τελευταία τους χρονιά που θα μπορέσουν να γιορτάσουν...

Πριν από τον πρώτο αγώνα της Τούμπας, είχα ξαναγράψει σχετικό κείμενο, όπου εξηγούσα πως οι ρούληδες θα ποντάρουν στις καθυστερήσεις και στο σπάσιμο των νεύρων.
Κι' αν οι καθυστερήσεις δεν τους βγήκαν επειδή βαρέθηκαν να μαζεύουν τη μπάλα από τα δίχτυα τους με το που ξεκίνησε η αναμέτρηση, στο δεύτερο κομμάτι πήραν άριστα.
Κατάφεραν να μας αφήσουν με 9 παίκτες και μας ανάγκασαν να κατεβάσουμε ένα κουτί lexotanil, σε ένα ματς που το κερδίσαμε άνετα και έπρεπε να κάνουμε πλάκα.
Τούτο συνέβη για τον απλούστατο λόγο ότι πιαστήκαμε αδιάβαστοι και πέσαμε στην παγίδα τους, που τώρα  είναι ακόμα πιό προβλέψιμη αλλά κι' επικίνδυνη, αφού παίζουν στην έδρα τους.
 Η αλήθεια είναι ότι κάτω από νορμάλ ποδοσφαιρικές συνθήκες, ο ρούλης ΔΕΝ μπορεί να μας κερδίσει, ακόμα κι' αν οι παίκτες μας αντί για παπούτσια κατέβουν με βατραχοπέδιλα.
Κι ' επειδή το γνωρίζουν και οι ίδιοι, είναι βέβαιο ότι θα αρχίσουν όλα αυτά που τους καθιέρωσαν στο πανελλήνιο ως σκουλήκια.
Το ότι η κλωτσιά θα πέφτει σύννεφο, το ότι ο Γιαννιώτας δε θα αφήσει σπιθαμή χορτοτάπητα χωρίς να τη γευτεί, το ότι θα προσπαθήσουν να πάνε το ματς στον ψευτοτσαμπουκά, είναι δεδομένο.
Μην ξεχνάτε άλλωστε ότι τα έκαναν ακόμα και τις χρονιές που διέθεταν αξιοπρεπές ρόστερ και παίκτες με ποιότητα, δε θα τα κάνουν τώρα που δεν έχουν αλλη επιλογή?
Περιττό λοιπόν να τονίσουμε ότι το συγκεκριμένο παιγνίδι απαιτεί ειδικό φροντιστήριο.
Οταν ξέρεις ποιά θα είναι η παγίδα και πέσεις μέσα, υπόλογος είσαι εσύ και μόνο εσύ.
Εαν γνωρίζεις ότι θα προσπαθήσουν να σου σπάσουν τα νεύρα και ενδώσεις, δε θα σου φταίει κανένας άλλος.
Σύμφωνα με την ιστορική διαδρομή των αναμετρήσεων μάλιστα, το περισσότερο από πλευράς  ρούληδων στα μεταξύ μας παιγνίδια στον Χαρίλαο, έπεσε το 1994, τότε που στις προκλήσεις τους απαντήσαμε με κανονικό ποδόσφαιρο και τους διασύραμε με το αξέχαστο 0-4!

Ας το έχουμε στο νου μας...