Περνούν τα Χρόνια κι' εμείς Μυαλό δε βαζουμε Ακόμα...

Οταν πέρσυ τέτοιον καιρό κάναμε γκέλες με Κέρκυρες και Τρίπολες, τα πληκτρολόγια έπαιρναν φωτιά με τους εικονιζόμενους να έχουν την τιμητική τους. Σχημάτιζες την εντύπωση ότι αν αποχωρούσανν από την ομάδα ο Χαλκιάς κι' ο Τσιρίλο, η ομάδα θα βρει το δρόμο της.
Τα μιάσματα, οι άμπαλοι, οι κλικαδόροι και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, έφυγαν
, αίφνης όμως προέκυψαν νέα εξιλαστήρια θύματα. Ο Γλύκος κι' ο Κουμάλο είναι οι βασικοί στόχοι της νέας σεζόν..
Δεν ξέρω πόσο δίνει ο ΟΠΑΠ ότι του χρόνου τέτοιον καιρό θα βρίζουμε το Χακόμπο, το Βιβιάν ή τον αντικαταστάτη του Κουμάλο, δεν ξέρω τι απόδοση δίνει το ενδεχόμενο να ξεσκίζαμε το Σηφάκη αν ερχόταν, ακόμα και το 1.01 πάντως είναι προσφορά που δεν χάνεται.
Ποντάρω το σπιτάκι μου, αφού είμαι σίγουρος ότι θα μου βγει τζάμπα η ανακαίνιση...
Επί της ουσίας, έχω ξεκαθαρίσει πολλές φορές ότι δε μπαίνω σε λογική αντιπαράθεσης με αρπακολατζήδες, ξερόλες, Μ.Χ προφήτες, που έχουν αναγάγει σε επιστήμη την -δήθεν- κριτική που στην ουσία είναι ανούσιος αναθεματισμός.
Οι ίδιοι άλλωστε είναι αυτοί που βάφτισαν το Σάντος ηττοπαθή και στο τέλος τον έκραζαν επειδή μας παράτησε, που έβριζαν τον Πορτογάλο επειδή άφηνε στον πάγκο τον Κουτσιανικούλη για να παίζει το πατριωτάκι του ο Κονσεισάο - τα ξεχάσατε?- και στο τέλος έβριζαν τον Κουτσιανικούλη.
Με ποιούς να μιλήσεις σοβαρά λοιπόν?
Μ' αυτούς που σήμερα κράζουν το Δώνη επειδή δεν είχε βασικό το Χακόμπο και αν αύριο φάει κανά μούφα γκολ, θα τον ξαναβρίζουν επειδή τον έβαλε εντεκάδα?
Εκείνο που καθιστά την κατάσταση ακόμα πιο ανυπόφορη και επικίνδυνη, είναι ότι ο κόσμος έχει χωρίσει τους παίκτες -και όχι μόνο- σε παιδιά και αποπαίδια.
Ακόμα και το ελάχιστο λάθος του Ετό μπορεί να προκαλέσει σεισμό, αντίθετα με τον Κλάους πχ που μπορεί να χάσει το άχαστο και να περάσει στο ντούκου. Ετσι είναι το σωστό, αλλά πως να παίξει ο άλλος όταν νοιώθει ότι μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με την ποινή του απαγχονισμού?
Θυμάμαι χαρακτηριστικά, το μπινελίκι που είχε ακούσει ο Χάβος στα play off  του 2011 με την ξαδέρφη στο ΟΑΚΑ, για την επιλογή του να παίξει με το Σαλπιγγίδη αριστερό χάφ.
Την ίδια ακριβώς επιλογή έκανε και ο Μπόλονι πέρσυ στην Ξάνθη, κι' ας είχε το Ρομπέρ στον πάγκο με την είσοδο του οποίου στο τελευταίο πεντάλεπτο κάναμε μια υποψία -έστω- ευκαιρίας, δεν ακούστηκε κιχ όμως.
Το κόβω εδώ, γιατί αν αρχίσω να γράφω παραδείγματα θα ξημερώσουμε, ξεκαθαρίζοντας ότι κι' εγώ, έχω τις δικές μου απόψεις που μπορεί να συμφωνούν με την πλειοψηφία.
Αναρωτιέμαι απλώς ποιός ο λόγος και το κέρδος για την ομάδα, να κάθομαι μετά τις στραβές και να αραδιάζω τα δικά μου ποδοσφαιρικά πιστεύω, κράζοντας παίκτες και προπονητές.
Προσφέρω κάτι στην ομάδα ή στον κόσμο της, ενισχύοντας την αποβλάκωση των ήδη αποβλακωμένων που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα?
Οποιος νομίζει ότι θα διορθώσει τα πράγματα ή θα μετατρέψει το Γλύκο σε Ντασάεφ και τον Κουμαλό σε Σιρέα κράζοντας τους εδώ ή στο γήπεδο, κούνια που τον κούναγε.
Η λογική πάντως λέει πως όταν ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ κάποιος σου φταίει, το πρόβλημα δεν το έχει ο εκάστοτε ΚΑΠΟΙΟΣ αλλά εσύ που δε μπορείς ν' αντιληφθείς την πραγματικότητα!

Ποιά είναι αυτή? Οτι δεν υπάρχει ο τέλειος παίκτης και πως με τις κραυγές και τους αναθεματισμούς ποτέ δεν κερδίζεις.

Πάντα χάνεις!
Το πρόβλημα είναι ότι περνούν οι μέρες, περνούν τα χρόνια κι' εμείς μυαλό δε βάζουμε ακόμα...