Είναι ο άνθρωπος που βρώμισε όσο κανένας το χώρο του μπάσκετ με διαιτητές και δημοσιογράφους στο payroll,
ώστε οι πρώτοι να του χαρίζουν τίτλους και οι δεύτεροι να τον εξυμνούν.
Υποκινούσε συστηματικά και με μαεστρία τη βία στα γήπεδα, με προκλητικές συμπεριφορές, χειρονομίες κι' εκρήξεις, κάθε φορά που απειλούνταν με ήττα. Ηταν το μόνο σπορ που ήξερε καλά...
Πατούσε επί πτωμάτων, διέβαλε ανθρώπους, εκμαύλισε συνειδήσεις, τσαλαπατούσε προσωπικότητες, προκειμένου να πείσει πως είναι μέγας και τρανός.
Απομυθοποίησε κάθε έννοια fair play δηλητηριάζοντας τους παίκτες της ΤΣΣΚΑ και περνώντας στον τελικό του final-4 αντιμετωπίζοντας τρεις αντιπάλους παίκτες στο παρκέ!!!
Γι' αυτό και τον είχε σουτάρει ο Κόκκαλης που κινδύνευσε τότε να χαλάσει τις μπίζνες που είχε ανοίξει με τους Ρώσους, εξ' αιτίας της διαστροφής και της αρρώστιας του ελεινού ''πολυνίκη''.
Σήμερα που συμπληρώνονται σήμερα 28 χρόνια από την κατάκτηση του κυπέλλου στον ιστορικό τελικό των ξυρισμένων κεφαλιών, αξίζει να θυμηθούμε -ή να μάθουν όσοι δε γνωρίζουν- τί είχε ευχηθεί στον διαιτητή εκείνου του αγώνα, που είχε το θράσος να τον χρεώσει με τεχνική ποινή επειδή έκανε τα συνηθισμένα μαιμουτζηλίκια του...
Επειδή όμως η ζωή είναι δίκαια με όλους, μέχρι να πεθάνουμε το σύνθημα ''δε θα πάρεις κύπελλο ποτέ, ρε ξανθέ-ρε ξανθέ'' θα παραμένει επίκαιρο και θ' αποτυπώνει την προπονητική αλλά και την ανθρώπινη γύμνια του..
Ούτε έστω σε τελικό δεν πήγες, γιατί η Ευρώπη δεν είναι Ελλάδα με Γιοχαλήδες και Βιδάληδες!
ΥΓ. Πόσο πονούσε όταν ο ΠΑΟΚ σε γλεντούσε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου