Η αλήθεια είναι πως όλοι μας ανεξαιρέτως στον ΠΑΟΚ, έχουμε τις εμμονές και τα κολλήματά μας με πρόσωπα και ιδέες. Αν πχ είσαι του δόγματος ''είναι τρελός ο Αγγελος''
θα συμπεριφέρεσαι λες και το μοναδικό ματς που κοουτσάρισε τον ΠΑΟΚ ήταν εκείνο στο Χάιμπουρι, αγνοώντας τεσσάρες από κάτι Σπάρτακ και ταπεινωτικές ήττες από μπασκετικές ομάδες τύπου Μακάμπι.Αυτός είναι νόμος, από τον οποίον λίγο-πολύ δεν ξεφεύγει κανένας. Ούτε κι' η αφεντιά μου φυσικά.
Οτι διαβάσετε παρακάτω λοιπόν, θα το εντάξετε σ' αυτήν την πραγματικότητα και στην ομολογία μου ότι είμαι κάτι σε...Μπολονόσκυλο.
Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο για να στηρίξω τον αυτοπροσδιορισμό μου, όπως και οι περισσότεροι άλλωστε που είναι της λογικής του ''φύγε εσύ-έλα εσύ'' με τον οποιονδήποτε.
Το ότι ο Ρουμάνος είναι πολύ καλός προπονητής, δε συζητιέται καν. Το βιογραφικό και οι επιτυχίες που είχε στην καριέρα του αρκούν, πόσο δε, όταν δεν αφορούν μια στιγμή μες το χρόνο και εκτός αυτού καταγράφηκαν σε χώρες που δεν αρκούν καλές δημόσιες σχέσεις για να καθιερωθείς.
Είναι επίσης δεδομένο πως κάποιος που ανδρώθηκε στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου δε μπορεί παρά να είναι πειθαρχημένος και να ελέγχει, κυρίως τη σκέψη και τα συναισθήματά του. Για την εξυπνάδα του ούτε λόγος να γίνεται, φάνηκε από την πρώτη στιγμή ότι ''στροφάρει''.
Το ερώτημα λοιπόν είναι πως γίνεται με τα παραπάνω συστατικά, να δυσκολεύεται με υποδεέστερους αντιπάλους και να έχεις ήδη προκαλέσει μουρμούρες. Προσέξτε, όχι γιατί δε χτυπάει πρωτάθλημα, αλλά γιατί η ομάδα είναι μηδέν, με ομάδες όπως η Κέρκυρα και η Τρίπολη.
Μιλάμε για παιγνίδια, που εκ των πραγμάτων δε μπορεί να σταθεί, ακόμα και η δικαιολογία του ελλειπούς ρόστερ.
Ακόμα όμως κι΄αν αυτό το τελευταίο είχε μία βάση, στο χθεσινό παιγνίδι, είδαμε δύο αμυντικά χαφ και άλλους τόσους ακραίους επιθετικούς να κάθονται στον πάγκο, για να παίξουν παίκτες που δεν είχαν αγωνιστεί ποτέ στις θέσεις τους.
Προσέξτε, δε μιλάμε για κάποιο τρικ που κάνουν οι προπονητές, αλλά για κάτι πασηφανές, που δε χρειάζεται εξειδικευμένη ποδοσφαιρική γνώση.
Κι' αυτή, είναι μία πραγματικότητα που επίσης δε μπορεί να αμφισβητηθεί, όπως και η ικανότητα του Ρουμάνου που περιγράψαμε στην αρχή.
Μιλάμε όμως για ασυμβίβαστες καταστάσεις, που προκαλούν πονοκέφαλο. Δεν είναι δυνατόν ο πανέξυπνος Ρουμάνος να κάνει ένα χαζό πείραμα, ούτε όμως να κοουτσάρει τον μικρομεσαίο στη βαθμολογία ΠΑΟΚ, προπονητής με το βιογραφικό του.
Το μόνο ενδεχόμενο που έρχεται στο μυαλό και μπορεί να διαθέτει λογική βάση, είναι η μη προσαρμογή του Λάζλο στα Ελληνικά και ειδικά, στα ΠΑΟΚτσήδικα δεδομένα.
Οι χώρες που διέπρεψε ως προπονητής, είναι εντελώς διαφορετικές, όπως επίσης και οι απαιτήσεις.
Η Σπόρτινγκ με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα στις αρχές του 2000, είχε μια μόλις κατάκτηση τις δύο τελευταίες δεκαετίες, στην π.Λ (προ Λάζλο) εποχή. Μιλάμε για σύλλογο που τις αντίστοιχες του 40 και του 70, το είχε σηκώσει από τέσσερεις φορές, αλλά μάλλον είχε ξεπέσει. Διαφορετικές οι απαιτήσεις, σε αντίθεση με τον ΠΑΟΚ που μπορεί να μην έχει τους τίτλους της Σπόρτινγκ, αλλά οι δευτεροτρίτες θέσεις των τελευταίων ετών, θεωρούνται ως βάση.
Στο Βέλγιο ή στη Γαλλία -ειδικά εκεί- όπου επίσης συνέχισε να ''χτίζει'' το προπονητικό του όνομα, η νοοτροπία απέχει ακόμα περισσότερο από τη δική μας. Εκεί μπορείς να πειραματιστείς όσο θες, να μη σταυρώσεις νίκη, να φύγεις ως αποτυχημένος του κερατά και ο κόσμος να σου ζητά αυτόγραφα!
Στις χώρες που προανέφερα, σέβονται περισσότερο το θεσμό και ενδιαφέρονται πολύ λιγότερο για το πρόσωπο που υπηρετεί τη θέση.
Εκτός αυτού, αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο όπως πρέπει, αξιολογώντας το ως δευτεροτρίτη προτεραιότητα, σε αντίθεση με την Ελλάδα που επηρεάζει σε απόλυτο βαθμό όλο μας το είναι.
Στη Γαλλία, δε θα δεις ποτέ 12.000 κόσμο στην πρώτη προπόνηση της ομάδας, ούτε όμως και λαικά δικαστήρια, μετά από μια αποτυχία...
ΥΓ.Είναι δεδομένο, ότι ο Μπόλονι πρέπει να στηριχτεί με κάθε τρόπο, κι ' αν έρθει η στιγμή να πούμε ότι ''δεν κάνει'', να είμαστε απολύτως πεπεισμένοι γι' αυτό. Κι' άλλοι προπονητές ξεκίνησαν χειρότερα, αλλά στη συνέχεια απογείωσαν τις ομάδες τους.
Δε βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι είναι έτσι, αλλά το φτωχό μου το μυαλό, αδυνατεί να σκεφτεί κάτι περισσότερο.
Αν πάλι κάνω λάθος, ουδέν πρόβλημα. Δεν είχα την ποτέ τη φιλοδοξία άλλωστε, να διεκδικήσω το ''Χρυσό Φοίνικα του νέου Αλέφαντου''....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου