Το παιγνίδι στο Χαρίλαο, όπως και όλα τα ματς άλλωστε, ο καθένας τα αντιλαμβάνεται εντελώς υποκειμενικά. Είναι αυτό που λέει ο λαός για το μισογεμάτο ή το μισοάδειο ποτήρι.
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να λαμβάνουμε υπ' όψιν παραμέτρους όπως το πριν, το μετά, τον αντίπαλο, τις συνθήκες του αγώνα κλπ. Μην την πατήσουμε όπως με την ξαδέρφη δηλαδή, όπου πανηγυρίζαμε για μια επιβλητική εμφάνιση, κόντρα σε μια ομάδα που ήταν της πλάκας.
Στο ματς με το γαύρο για παράδειγμα, αν και ο ΠΑΟΚ δε δικαίωσε τις προσδοκίες, άφησε μια θετική αύρα, δεδομένου ότι παρά την κάκιστη απόδοση, οι αντίπαλοι δυσκολεύτηκαν και φοβήθηκαν, αν και θεωρητικά μπορούσαν να μας πατήσουν.
Στο παιγνίδι με τον ΟΦΗ, δεν έφαγα τον παπά περί του εκπληκτικού τερματοφύλακα των Κρητικών που κατέβασε τα ρολά, ούτε από την συντριπτική κατοχή μπάλας, αφού και φλύαροι είμασταν, ενώ ούτε ευκαιρίες κάναμε.
Με τους γείτονες, είχαμε απέναντι μιά ομάδα που -όπως κάθε χρόνο- έδινε τον τελικό των τελικών, σε αντίθεση με 'μας, που έχουμε παίξει αρκετά κρίσιμα και αποφασιστικά ματς, από τα μέσα του καλοκαιριού μέχρι σήμερα. Σωματικά και πνευματικά δηλαδή, είμαστε εκ των πραγμάτων πιό ξεζουμισμένοι από τον αντίπαλο.
Βάλτε μέσα τις απουσίες, συν τη συμμετοχή παικτών, που δεν είχαν παίξει ούτε λεπτό σε επίσημο παιγνίδι. Αν δεις το ματς αποκομμένο από το πριν και το μετά, η γκρίνια έχει βάση. Τηρουμένων των αναλογιών όμως, και με δεδομένο ότι αν κάποιος άξιζε τη νίκη αυτός ήταν ο ΠΑΟΚ, δε δικαιολογείται η απογοήτευση.
Αυτό που οφείλει να αντιληφθεί ο κόσμος είναι ότι ο Μπόλονι, δικαιούται χρόνο προσαρμογής. Οπως ακριβώς ο ποδοσφαιριστής που θέλει ένα διάστημα για να μπει στο κλίμα κάθε ομάδας, την ίδια πίστωση χρόνου χρειάζεται και ο προπονητής.
Το πιό θετικό που μπορούμε να αναγνωρίσουμε στο Ρουμάνο, είναι ότι εκμεταλλεύεται όλο το έμψυχο δυναμικό της ομάδας. Παίκτες όπως ο Μπαλάφας ή ο Παπάζογλου, που στα μάτια του κόσμου ισοδυναμούσαν με χαμένα λεφτά, δίνουν λύσεις και καλύπτουν κενά.
Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ο προπονητής προσφέρει υπεραξία στην ομάδα, αφού αξιοποιεί ένα δυναμικό που θεωρητικά δεν υπήρχε και για να αποκτηθεί, θα χρειαζόταν λεφτά.
Πέρα από τα αγωνιστικά πάντως, το παιγνίδι με τον Παπ-Αναστάση επιφύλασε πολλές εκπλήξεις σε οπαδικό επίπεδο. Οι καινοτομίες των γειτόνων εντυπωσιάσαν και πάλι, αφού μετά την καθιέρωση του χουλιγκανισμού των σπρέι και των sms, είχαμε και αυτόν των πανό.
Μια ολόκληρη πλευρά του γηπέδου, ήταν γεμάτη με πανιά, που εξιστορούσαν το ανελέητο κυνηγητό που ρίχνουν σε όλες τις συνοικίες της πόλης, όπου συναντήσουν ασπρόμαυρο.
Μην συγχέετε το γεγονότα με τα αντίστοιχα της Ηγουμενίτσας και της Λαμίας, τα αφεντικά άλλωστε πάντα πρωτοπορούν.
Σύμφωνα με το περιεχόμενο των πανιών λοιπόν, ολημερίς κι οληνυχτίς, οι ΠΑΟΚτσήδες τρώνε μάπες. Σε Κηφισιά, Εύοσμο, Κορδελιό, μέχρι και στα στενά έξω από την τέσσερα.
Ενα πανί μάλιστα, που έγραφε ''ξεχάσατε τα κράνη'', παραπέμπει προφανώς σε καρφωτή που έγινε στην τροχαία για κάποιον συνοπαδό μας, που οδηγούσε χωρίς κράνος.
Κάποιο άλλο μου αναφερόταν ''στο Πολύτεχνείο'' αποτελεί ντοκουμέντο εν' όψει 17ης Νοέμβρη, αφού αποτελεί την πρώτη δημόσια παραδοχή ότι οι μπαμπάδες τους έδωσαν εντολή για να μπουκάρει το άρμα το 73.
Το σίγουρο είναι, ότι αυτό που παρακολουθήσαμε, ήταν η απαρχή μιας τακτικής που θα κλιμακωθεί.
Προσεχώς θα δούμε παρόμοια πανιά σε όλο το γήπεδο, που θα εξιστορούν ακόμα πιό μεγάλες στιγμές του περιούσιου λαού.
Οπως πχ τις βουτιές άτυχων ΠΑΟΚτσήδων στα παγωμένα νερά του Νιαγάρα, προκειμένου να γλυτώσουν το πέσιμο από τον κιτρινόμαυρο σύνδεσμο του Κονέκτικατ, το ανελέητο ξύλο έξω από το Σινικό τείχος με πρωταγωνιστές αφιονισμένους κιτρινιάρηδες από το Πεκίνο.
Να μην ξεχάσουμε το ντου στον Αμαζόνιο, από φυλή στην οποία εδρεύει σύνδεσμος προσωπικών θαυμαστών του Ντάρσι Νέτο...
Στα αξιοσημείωτα του αγώνα και το γεγονός ότι ήταν το μοναδικό γήπεδο, στο οποίο δεν ακούστηκε ούτε μισό σύνθημα, ούτε αναρτήθηκε κάποιο πανό, ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα.
Οι εκδοχές πολλές.
Μια απ' αυτές προβλέπει ότι ένας κατ' επάγγελμα επαίτης, δύσκολα να εναντιωθεί σε εκείνους που τον ταίζουν και τον κρατούν στη ζωή. Πως θα γλύψεις για καμμιά κρατική διαφήμιση, αν ξεφωνίζεις?
Σύμφωνα με μια άλλη, το αντικυβερνητικό μένος εκφράστηκε μέσω των συνθημάτων κατά του ΠΑΟΚ, αφού σύμφωνα με την πατροπαράδοτη γαλούχηση, για όλα τα δεινά του κόσμου φταίει ο ΠΑΟΚ.
Το πιθανότερο πάντως είναι, ότι επειδή αυτοί που μας έφτασαν σ' αυτο το χάλι είναι σταλμένοι από συναγωγές και ως γνωστόν κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει, το τουμπεκί έγινε στο πλαίσιο της Σιωνιστικής αλληλεγγύης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου