Το σίγουρο όμως είναι πως κι' εμείς δεν είμαστε καλά. Μη σας πω ότι είμαστε χειρότερα, αν αναλογιστούμε πως αυτοί δεν έχουν στον ήλιο μοίρα σε αντίθεση με τον ΠΑΟΚ, που έχει τα βασικά και μάλιστα σε αφθονία.
Κι' όταν λέω τα βασικά, αναφέρομαι στο χρήμα που ρέει άφθονο και εγγυάται την εύρυθμη λειτουργία κάθε εταιρίας.
Όπως έχει αποδειχτεί πάμπολλες φορές ωστόσο, το χρήμα από μόνο του δεν αρκεί. Το έχουμε δει στο γαύρο του Κοσκωτά, το έχουμε δει και στον ''Ελεύθερο Τύπο'' που κατέρρευσε, μόλις αγοράστηκε από τη ζάμπλουτη Γιάννα.
Το λέει και ο λαός μας άλλωστε, πως ''το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία''.
Τι είναι αυτό που λείπει λοιπόν και παρά τα χρήματα που έχουν ξοδευτεί και εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη λειτουργία της εταιρίας, η ομάδα δε μας κάνει ευτυχισμένους?
Και τι είναι αυτό που δημιουργεί τη βεβαιότητα πως ακόμα κι' αν επενδυθούν περισσότερα στην πορεία, θα είναι σα να πέφτουν σε βαρέλι χωρίς πάτο?
Οι λόγοι που επικαλείται ο καθένας, είναι σαφώς υποκειμενικοί και εξαρτώνται κυρίως από τις προσωπικές συμπάθειες-αντιπάθειες ή τις νοητικές διαδρομές του εγκεφάλου του.
Είναι εξαιρετικά βολικό να πιστέψεις πως φταίνε τα κωλόπαιδα οι διεθνείς που παίζουν μόνο στην εθνική και όχι στον ΠΑΟΚ, αλλά πείθει μόνο τους ανόητους.
Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε γιατί οι παίκτες του γαύρου παίζουν το ίδιο τόσο με την εθνική όσο και με την ομάδα τους?
Μη θεωρείτε πως οι παίκτες του ΠΑΟΚ δε γνωρίζουν πως η συμμετοχή τους στο σύλλογό τους, αποτελεί το διαβατήριο για την κλήση τους στην εθνική.. Ο Σπυρόπουλος πχ που μέχρι πέρσι αγωνιζόταν στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, είναι πλέον εκτός, διότι δεν αγωνίζεται με τον ΠΑΟΚκαι συμπληρώνει απλώς το ρόστερ.
Ακόμα όμως κι' αν καταρρίψουμε τις παραπάνω σκέψεις, ας μου εξηγήσει κάποιος πως γίνεται να μην αποδίδουν και οι μη διεθνείς? Γιατί αν το πρόβλημα ήταν μόνο ο Τζιώλης, ο Σάλπι και ο Κατσούρ, θα έλεγα κι' εγώ ότι κάτι τρέχει. Το θέμα όμως είναι πως εξίσου απογοητευτική παρουσία έχουν όλοι σχεδόν οι ποδοσφαιριστές της ομάδας.
Άρα, κάτι άλλο συμβαίνει...
Ποιο είναι αυτό?
Εξήγησα και παραπάνω, πως οι περισσότεροι κρίνουν με βάση τις προσωπικές συμπάθειες ή αντιπάθειες.
Κάποιος λχ που δε γουστάρει το Σάλπι, ή εκνευρίζεται με το στυλάκι του Τζιώλη που παραπέμπει σε φρεγάτα, θα τα ρίξει σε αυτούς.
Κάποιος που τα τελευταία 15 χρόνια ποστάρει φωτό του Άγγελου έπειτα από κάθε στραβή της ομάδας, θα τα χρεώσει όλα στο Στέφενς, σίγουρα πολύ πιο εύκολα από εκείνον που το καλοκαίρι πίστεψε πως επειδή ο Ολλανδός είναι ακριβός, η ομάδα θα κάνει παπάδες.
Προσέξτε, δεν ισχυρίζομαι πως όσοι χρεώνουν το φταίξιμο στο Στέφενς, είναι με το ζόρι νοσταλγοί του Αναστασιάδη. Λέω όμως πως όσοι το νοσταλγούν, έχουν ένα λόγο παραπάνω να τα χώσουν στο Χουμπ γρηγορότερα και ακόμα πιο απερίσκεπτα από τους υπόλοιπους.
Η διαβάθμιση των ευθυνών
Ξεπερνώντας την υποκειμενική οπτική, από την οποία ίσως ουδείς από εμάς μπορεί να ξεφύγει ολοκληρωτικά, υπάρχουν κάποιοι αντικειμενικοί κανόνες, που δεν πρέπει να παραβλέπουμε.
Σε ένα στρατόπεδο, οι τελευταίοι των τελευταίων είναι οι φαντάροι (στην περίπτωση μιας ποδοσφαιρικής ομάδας είναι οι παίκτες). Εάν δεν κάνουν καλά τις υπηρεσίες τους, αν πίνουν μπάφους στη σκοπιά, αν δεν καθαρίζουν καλά τις τουαλέτες, υπεύθυνος είναι ο διοικητής του λόχου (δηλαδή ο προπονητής). Εάν ο τελευταίος αδυνατεί να συνεφέρει στο στράτευμα, η ευθύνη βαραίνει το διοικητή του στρατοπέδου ( διοίκηση της ομάδας).
Δια της εις ατόπου απαγωγής λοιπόν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως για κάθε πρόβλημα που υπάρχει., υπόλογη είναι διοίκηση του στρατοπέδου (υπεράνω αυτής βρίσκεται ο Στρατηγός-ιδιοκτήτης δηλαδή ο Σαββίδης, αλλά με αυτόν θα ασχοληθούμε λίγο παρακάτω).
Αν ο μεταγραφικός σχεδιασμός της ομάδας ήταν για γέλια, οι μοναδικοί υπεύθυνοι είναι οι διοικούντες .Εάν κάτι δεν πάει καλά με τους παίκτες και το οποίο δε μπορεί να λύσει ο προπονητής, είναι πρόβλημα επίσης της τριανδρίας. Αν πάλι το πρόβλημα έχει να κάνει με τις ικανότητες, το χαρακτήρα του Ολλανδού, την απροθυμία την ευθυνοφοβία του ή ότι άλλο, ισχύει το ίδιο. Ακόμα κι' αν ο Ολλανδός ασχολείται περισσότερο με την επιλογή της ταβέρνας που θα απολαύσει το ψάρι του από τον καταρτισμό της 11άδας, είναι πρόβλημα της διοίκησης. Γι' αυτό, λέγεται και διοίκηση, επειδή διοικεί
Εκείνο που ενισχύει το παραπάνω επιχείρημα είναι η αντιστροφή του, αφού είναι βέβειο πως αν η διοίκηση αδυνατεί να κουμαντάρει το καράβι, όσο ικανός και να είναι ο προπονητής, όσο φιλότιμοι κι' αν είναι οι παίκτες, το καράβι θα μπάζει νερά.
Τρανή απόδειξη, ομάδες που τα τελευταία χρόνια έχουν εντυπωσιάσει με την παρουσία τους όπως ο Ατρόμητος του Σπανού που έχει πλασαριστεί για τα καλά στις πρώτες θέσεις του πρωταθλήματος, η Ξάνθη του Πανόπουλου που με μερικές εξαιρέσεις αποτελεί μια σταθερή αξία, καθώς και ο Αστέρας Τρίπολης. Οι ομάδες αυτές, δεν ανέβηκαν επίπεδο επειδή επένδυσαν πακτωλό χρημάτων, αλλά γιατί διοικήθηκαν με ορθολογικό τρόπο.
Ο Ατρόμητος για παράδειγμα, κατάφερε να πάει σε δύο τελικούς κυπέλλου και να χάσει στη λεπτομέρεια και μέσα από τα χέρια του τη συμμετοχή στα προκριματικά του Champions League, με δύο προπονητές που από τον ΠΑΟΚ έφυγαν -και ορθώς- ως αποτυχημένοι. Οπότε, ή ο Παράσχος με το Δώνη είναι οι μάγοι της προπονητικής και κάνουμε όλοι λάθος ή το πρόβλημα έχει να κάνει με τον τρόπο διοίκησης των ομάδων.
Ρητορικό το δίλημμα, αφού υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα που αποδεικνύουν πως μια αξιόπιστη διοίκηση, μπορεί να κάνει προπονητή και παίκτες να δείχνουν περισσότερο άξιοι απ' όσο πραγματικά είναι. Μην πάτε μακριά, θυμηθείτε πως στον ΠΑΟΚ του μαθητευόμενου Χάβου, η ομάδα έδειχνε σαφώς καλύτερο αγωνιστικό πρόσωπο σε σχέση με φέτος, σε πολύ πιο ανταγωνιστικό περιβάλλον και χωρίς να διαθέτει τη φετινή οικονομική ευμάρεια
Υπάρχει άραγε κανείς που να πιστεύει πως ο Μάκης Χάβος είναι καλύτερος του Χουμπ Στέφενς?
Όχι δα, οπότε αν ψάχνετε τη βασική ευθύνη σε προπονητή και παίκτες, τζάμπα θα τρώγεστε με τα ρούχα σας.
Η ευθύνη του Σαββίδη
Υπεράνω όσων προανέφερα, βρίσκεται ο μεγαλομέτοχος. Όταν δεν τα καταφέρνει ούτε ο διοικητής του στρατοπέδου, ο κλήρος πέφτει στο Στρατηγό ( ιδιοκτήτης).
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Η τελική ευθύνη είναι του Ιβάν γιατί απλά αυτός είναι η ύψιστη εξουσία, μόνο που κουβαλάει δύο σοβαρά ελαφρυντικά που οφείλουμε να μην ξεχνάμε. Κατ΄αρχήν, δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με τη διοίκηση της ομάδας αφού ζει στο εξωτερικό και δεν έχει τη δυνατότητα να ασχολείται με την καθημερινότητά της. Η βασική του υποχρέωση είναι να βάζει το χέρι στην τσέπη για να ενισχύει την ομάδα, να πληρώνει κάθε πρώτη του μηνός και μέχρι στιγμής είναι συνεπέστατος.
Το δεύτερο, έχει να κάνει με το ότι είναι ο μοναδικός από τους εν δυνάμει ''φταίχτες'' που πληρώνει από την τσέπη του κάθε μαλακία του, αλλά και μαλακίες άλλων, που σε τελική τον βαραίνουν. Το ότι πχ θα βγάλει από την τσέπη κοντά στο 1εκ για να πληρώσει τη μαλακία αυτού που έφερε το Λόπεζ για να μην παίζει ακόμα κι' αν οι στόπερ είναι τραυματίες, ναι μεν δεν τον απαλλάσσει από την ευθύνη της επιλογής του μαλάκα, του δίνει όμως το δικαίωμα να πει πως ''εγώ τουλάχιστον, πληρώνω τη μαλακία μου''.
Οι υπόλοιποι (παίκτες, προπονητής, διοίκηση) στη χειρότερη να χάσουν κάποια στιγμή τις απολαβές τους, εκείνος όμως πληρώνει και θα πληρώνει, οπότε ακόμα κι' αν αντικειμενικά φέρει την βασικότερη ευθύνη, πρέπει να αντιμετωπιστεί με τη μεγαλύτερη επιείκεια.
Ας μην ξεχνάμε επίσης πως τα πράγματα για εκείνον, είναι πολύ πιο σύνθετα και δύσκολα, σε σχέση με τους υπόλοιπους.
Όταν το καλοκαίρι υπήρχαν φωνές που αμφισβητούσαν την πρόθεσή του να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη, εκείνος έφερε τον πιο ακριβοπληρωμένο προπονητή και το μεγαλύτερο όνομα που έχει καθίσει σε πάγκο Ελληνικής ομάδας.
Σε αντίθεση λοιπόν με το Στέφενς ή τη διοίκηση που μπορεί να επιλέξει όποιο όνομα ποδοσφαιριστή θέλει και να το φέρει στην Ελλάδα (στο πλαίσιο της λογικής εννοείται), εκείνος αδυνατεί να φέρει το όνομα που ίσως επιθυμούσε για τον προεδρικό θώκο.
Άρα, στο παιγνίδι με τις πιθανές διοικητικές αλλαγές, δεν έχει περιθώριο ελιγμών.
Δεν είναι μυστικό πως έχει προτείνει και στο Στρατηγό Φραγκούλη και στο Λυσσαρίδη, για να εισπράξει την άρνησή τους, κάτι που σημαίνει πως ο Βρύζας δεν είναι επιλογή του, απλώς τον ανέχεται επειδή αφενός το βρήκε και αφετέρου δε μπορεί να βρει κάποιον άλλον. Κάτι, που είναι αυτονόητο πως έχει να κάνει με το θέμα των χρεών, που ακόμα είναι στον αέρα.
Και κάτι ακόμα για τον Ιβάν. Οι επικρίσεις που κατά καιρούς εισπράττει, αφορούν στη δεδομένη πλέον ερωτική σχέση που έχει με τα μικρόφωνα και τη δημοσιότητα, στις μεγαλόσχημες υποσχέσεις του κλπ.
Δε θα διαφωνήσω επί της ουσίας, θα θυμίσω όμως πως ανάλογες φωνές κατηγορούσαν κάποτε το Ζαγοράκη επειδή δε μιλούσε στα ΜΜΕ και ήταν λάτρης του δόγματος ''χαμηλά τη μπάλα''. Τώρα μας χαλάει ο Σαββίδης επειδή μιλάει πολύ και με όσα λέει δε σηκώνει απλώς τη μπάλα αλλά συναγωνίζεται τον Καράμπελα στην αξέχαστη εκείνη εκτέλεση του πέναλτι!
Ας αποφασίσουμε τέλος πάντων, τι από τα δυο προτιμούμε, ή ας σκιαγραφήσουμε ομαδικώς το προφίλ του μεγαλομετόχου που μας κάθεται καλά, του τύπου ''ψηλός, ξανθός με καστανό μαλλί, σκουλαρίκι στο αφτί, που να γνωρίζει τουλάχιστον τρεις ξένες γλώσσες και να έχει τατού στο μπράτσο'' αν και πάω στοίχημα πως ακόμα και αν τον εντοπίσουμε, σίγουρα θα ανακαλύψουμε στην πορεία κάτι που θα μας χαλάει πάνω του.
Επιβεβλημένη η κριτική, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως από τη στιγμή που δεν έχει εφευρεθεί ο τέλειος άνθρωπος, είναι μάταιο να απαιτούμε τον τέλειο ιδιοκτήτη.
Πόσο δε, αν ρίξουμε μια ματιά σε αυτά που συμβαίνουν τριγύρω μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου