Η φημολογούμενη επιστροφή του Πορτογάλου άλλωστε (που διογκώθηκε από τα ΜΜΕ, μια και ήταν κάτι που εξ' αρχής συγκέντρωνε ελάχιστες πιθανότητες) χαρακτηρίστηκε από ορισμένους ως πισωγύρισμα.
Πρόκειται για μια δοκιμασμένη τακτική, εκείνων που αδυνατούν να αντιπαρατεθούν επειδή δεν έχουν επιχειρήματα και στην προσπάθειά τους να δείξουν πως έχουν άποψη, αραδιάζουν έναν χαρακτηρισμό, για να καλύψουν την ανασφάλεια που τους προκαλεί η άγνοιά τους.
Πως κάνουν οι αριστεροί που βαφτίζουν φασίστα όποιον λέει κάτι υπέρ της πατρίδας?
Πως προσπαθούσαν οι υμνητές του Δώνη να ευνουχίσουν τις διαμαρτυρίες για τη συμπεριφορά στο Γκαρσία?
Πετούσαν ένα ''είσαι προσωπολάτρης'' και νόμιζαν ότι σε κολλούσαν στον τοίχο!
Το ίδιο έκαναν και στην περίπτωση Σάντος, με τη μπουρδολογία περί πισωγυρίσματος.
Το να σε πουν φασίστα βεβαίως είναι υβριστικό, προσωπολάτρη υποτιμητικό, στη λέξη ''πισωγύρισμα'' ωστόσο δεν βρήκα κάτι μεμπτό, όσο κι' αν προσπάθησα.
Στους τηλεοπτικούς σταθμούς, βλέπουμε καθημερινά ρεπορτάζ συμπολιτών μας που ήρθαν στις μεγαλουπόλεις για ένα καλύτερο αύριο, έχασαν τις δουλειές τους λόγω της κρίσης κι' επέστρεψαν στα χωριά τους.
Πρόκειται για τον ορισμό του πισωγυρίσματος και αναρωτιέμαι τι θα τους πρότειναν όσοι εναντιώνονται σε αυτό...
Αν δοκιμάσεις να κάνεις παστίτσιο και το κάψεις, οι επιλογές σου είναι οι εξής:
Α. Να το φας καμένο.
Β. Να δοκιμάσεις να το ξανακάνεις (με την πείνα να σε θερίζει), με κίνδυνο να αποτύχεις και πάλι.
Γ. Να μείνεις νηστικός
Δ. Να ζεστάνεις τα φασολάκια που έχεις κρατημένα στο ψυγείο από χθες.
Το Δ βεβαίως ισοδυναμεί με πισωγύρισμα, εγώ όμως θα το διάλεγα χωρίς σκέψη διότι το βασικό ζητούμενο θα ήταν να χορτάσω την πείνα μου και να μην ταλαιπωρηθώ εκ νέου, να μη ρισκάρω, ούτε να ξοδευτώ περισσότερο.
Αφήστε που επειδή τα έχω δοκιμάσει ήδη, ξέρω πόσο αλάτι χρειάζονται οπότε δε θα χάσω χρόνο με δοκιμές.
Επί του θέματος τώρα, είναι δεδομένο πως ο Σάντος δεν είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου και πως ειδικά ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη θα μπορούσε να βρει κάτι ακόμα καλύτερο.
Όπως έχει αποδειχτεί πολλές φορές όμως, το καλύτερο στα χαρτιά δεν σημαίνει και αποδοτικότερο στην πράξη.
Υπήρξαν πολλές περιπώσεις προπονητών-αθλητών με βιογραφικά που ντρεπόσουν να κοιτάξεις και όμως απέτυχαν, γιατί δεν τους έκατσε το κλίμα, γιατί δεν προσαρμόστηκαν, για πολλούς και διάφορους λόγους.
Θεωρητικά, το ιδανικό για τον ΠΑΟΚ θα ήταν να έφερνε τον Κλοπ της Ντόρτμουντ -λέμε τώρα- αλλά ακόμα κι' αν ερχόταν -αν και είναι κάτι ανέφικτο αλλά ξαναλέμε τώρα- ποιος θα μπορούσε να στοιχηματίσει ότι θα προσαρμοστεί, ότι θα καταφέρει να παντρέψει την κουλτούρα του με την Ελληνική, κάτι απαραίτητο μια και θα εργάζεται στην Ελλάδα?
Κάποτε ο συγχωρεμένος Χάρης Σαββίδης είχε φέρει τον πασίγνωστο Ολλανδό Λίμπρεχτς, που επειδή είχε κλείσει με την Εθνική της χώρας του έκανε χαβαλέ προπόνηση από ένα σημείο και μετά, αφού το μυαλό του ήταν στα μεγαλεία του επόμενου Μουντιάλ. Που να βρει κουράγιο να δουλέψει με τον Τσουρέλα, όταν τον περίμενε ο Φαν Μπάστεν και ο Γκούλιτ?
Θέλω να πω δηλαδή πως υπάρχουν αμέτρητοι παράγοντες, που δεν είναι αποτυπωμένοι ούτε στο βιογραφικό του καθενός, ούτε στο wiki. Υπάρχει ο χαρακτήρας του καθενός, υπάρχει το απρόοπτο κάθε χρονικής συγκυρίας που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα.
Αυτά τα ενδεχόμενα που είναι υπαρκτά και παίζουν καθοριστικό ρόλο πολλές φορές, εξαφανίζονται με την προοπτική του πισωγυρίσματος.
Ο Σάντος για παράδειγμα, είναι από τους ελάχιστους προπονητές στην Ελλάδα που εξάντλησε τα συμβόλαια του δύο φορές στην ΑΕΚ, μια στον ΠΑΟΚ, άλλη μια στην Εθνική και κατά τα φαινόμενα θα ολοκληρώσει και το δεύτερο. Η απομάκρυνσή του από το βάζελο αποτελεί εξαίρεση -έτσι έδειξε η πορεία του- και στο φινάλε όποιος τον εμπιστεύτηκε σίγουρα δε βγήκε χαμένος.
Με την Εθνική προκρίθηκε στο Euro και προχώρησε στους 8 της διοργάνωσης, στην ΑΕΚ και στον ΠΑΟΚ διεκδίκησε με αξιώσεις το πρωτάθλημα και αν κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι δεν το κατέκτησε, θα απαντήσω ότι το σημαντικό είναι πως το διεκδίκησε με αντιπάλους που είχαν πολλαπλάσιο μπάτζετ. Φανταστείτε να δούλευε σε ομάδα με ιδιοκτήτη τύπου Σαββίδη που δεν έχει πρόβλημα να ξοδέψει.
Τα περί αμυντικογενούς τακτικής με αφήνουν αδιάφορο, αφενός γιατί τα έχει εξηγήσει ο ίδιος επαρκώς, αφετέρου επειδή στο ποδόσφαιρο εκείνο που μετράει είναι η αποτελεσματικότητα και μόνο. Όταν βλέπω λοιπόν μια ομάδα με αγωνιστική ταυτότητα που ξεπερνάει τις προσδοκίες, ποσώς μ' ενδιαφέρουν τα υπόλοιπα. Στο φινάλε, όποιος θέλει να δει τακουνάκια, ας δει στο video τη Βραζιλία του 70, εδώ μιλάμε για δημιουργία ομάδας και επίτευξη στόχων.
Σε κάθε περίπτωση, κάθε αντίθετη άποψη είναι σεβαστή και θα μπορούσε να συζητηθεί στο πλαίσιο ποδοσφαιρικού διαλόγου.
Τα περί πισωγυρίσματος όμως είναι μπούρδες, που υποδηλώνουν έλλειψη επιχειρημάτων.
ΥΓ. Με δεδομένο το διοικητικό κενό που είναι ευδιάκριτο στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, σε περίπτωση που ζούσε ο Γιώργος Παντελάκης και ήταν ακμαίος, ποιος θα διαφωνούσε στο ενδεχόμενο δραστηριοποίησής του, έστω και σε συμβουλευτικό ρόλο?
Εκεί, δε θα μας πείραζε το πισωγύρισμα, ακόμα κι' αν το αντικείμενο της επιστροφής παρέπεμπε σε αντίκα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου