Γιατί Στηρίζω Λυσσαλέα από Σήμερα, Γιώργο Δώνη!

Να σας πω την αλήθεια, ουδέποτε με εκνεύρισε τόσο πολύ κάποιο χαστούκι σαν το σημερινό.Ανέκαθεν διαφωνούσα με όσους απαιτούσαν αποκεφαλισμούς έπειτα από αποτυχίες, γιατί απλά προσπαθούσα να δω τα πράγματα πιο σφαιρικά και ρεαλιστικά.

Στο ποδόσφαιρο όπως και στη ζωή, υπάρχει το πάνω και το κάτω, υπάρχει η τύχη και η ατυχία, υπάρχει η καλή και η κακή περίοδος (φορμάρισμα και ντεφορμάρισμα στον αθλητισμό).
Αν λοιπόν συνειδητοποιήσεις ότι στη ζωή δε γίνεται να τα έχεις όλα όπως θέλεις, βλέπεις τα πράγματα αλλιώς και αξιολογείς τις καταστάσεις με ψυχραιμία.
Σε ανάλογη θέση με τη σημερινή, είχαμε βρεθεί και πέρσι με αντίπαλο τον Ατρόμητο του Δώνη. Τότε όμως θα μπορούσες να επικαλεστείς ένα κάρο αιτιάσεις για την αποτυχία.
Το τυχερό γκολ που φάγαμε από τον αέρα (ποιος μπορεί να τα βάλει με τη φύση άλλωστε), το γεγονός ότι η ομάδα είχε αποψιλωθεί από βασικές μονάδες της (Βιειρίνια-Κοντρέρας), πως υπήρχε καθυστέρηση  στις πληρωμές, όπως και το ότι οι παίκτες ήταν δικαιολογημένα σκασμένοι αφού έδιναν συνεχόμενους αγώνες. Συγκεκριμένα, ο αγώνας με τον Ατρόμητο ήταν Τετάρτη, το προηγούμενο Σάββατο είχαμε αγωνιστεί με τον Πανιώνιο στην Τούμπα και μια βδομάδα νωρίτερα είχαμε αποκλείσει την ξαδέρφη για το κύπελλο. Σ' αυτά προσθέστε και την κούραση από τους αγώνες του Europa, που δεν την έχουμε φέτος.
Σε ότι έχει να κάνει με περσινή χρονιά επίσης, θα μπορούσε κάποιος να επικαλεστεί, τις εξαιρετικές βραδιές στο ΟΑΚΑ με ξαδέρφη και λαγό πολύ πιο δυνατούς συγκριτικά με φέτος. το ιστορικό διπλό στο Λονδίνο, την πρόκριση στους 32 του Europa, και να πει:
''ΟΚ δε μπορεί να τα έχουμε όλα δικά μας. Όπως κάνουμε παπάδες, έτσι θα έρθει και η στιγμή που θα φάμε τα μούτρα μας''.
Το πρόβλημα φέτος είναι ότι δεν υπήρξε ούτε μια ευχάριστη στιγμή. Μια φορά ρε γαμώτο, να πεις ''ευχαριστήθηκα μπάλα ή είδα κάτι καλό που μου έδωσε το δικαίωμα να ελπίζω ή να ονειρεύομαι''.
Φάπα στην Ευρώπη από μια απίθανη ομάδα της Αυστρίας και από τότε, ταλαιπωρία κάθε φορά που βλέπαμε την ομάδα στο χορτάρι.
Το ακόμα πιο εκνευριστικό ήταν οι δικαιολογίες που συνόδευαν την άθλια εικόνα, που για όσους έχουν τη στοιχειώδη λογική ήταν επόμενο ότι θα ευνουχιστούν από τα γεγονότα.
Στο χειρότερο πρωτάθλημα όλων των εποχών, ο ΠΑΟΚ του πρώτου γύρου με μονάδες όπως ο Σάλπι, ο Κλάους, ο Λάζαρ, ο Λίνο, ο Λόρενς, ο Σταφυλίδης, παρουσιαζόταν από τον προπονητή του (!!!) ως ομάδα με ανεπαρκές έμψυχο δυναμικό, τη στιγμή που ο βάζελος, η ξαδέρφη και ο ρούλης, συμπλήρωναν ρόστερ με κάτι απίθανους και οι ανταγωνιστές μας Τρίπολη, Ατρόμητος, Γιάννενα κλπ, μικρότερο μπάτζετ (ακόμα και πριν τα χώσει ο Σαββίδης).
Δεν είχαμε παίκτες με ατομική ενέργεια έλεγε ο κόουτς, οι οποίοι ήρθαν το Γενάρη, η ομάδα όμως δεν παρουσίασε βελτίωση στον τρόπο παιγνιδιού της.
Φάνηκε μάλιστα ότι στόχος ήταν ακριβώς αυτός: Το ατομικό ταλέντο των παικτών, να υπερκαλύψει την ανυπαρξία του Δώνη στον πάγκο, αφού θα αρκούσαν οι 3 βαθμοί από μια προσωπική ενέργεια για να τουμπεκιαστούν ακόμα και όσοι έβλεπαν ότι δεν πάει. Κι' αν τολμούσαν να μιλήσουν, θα τους έλεγαν ''σιωπή, η ομάδα είναι μέσα στους στόχους της''.
Όλα αυτά, πασπαλισμένα με κωμικά βιντεάκια περί αυτοματισμών, λες και όλοι εμείς που κάθε 90 λεπτο βλέπαμε το απόλυτο τίποτα ήμασταν οι ανόητοι που δεν αντιλαμβανόμασταν το προφανές...
Κερασάκι, η υπόθεση Γκαρσία, το τέλος του οποίου αποφάσισε κάποιος απίθανος που καθόταν στον πάγκο.
Γιατί αυτός κόλλησε σα στρείδι δίπλα στον Τσιστιακόφ, πιστεύοντας πως κερδίζοντας την εύνοια του ισχυρού ανδρός της ΠΑΕ θα εξασφαλίσει την παρουσία του!
Πόσο ξεφτίλας μπορεί να είναι κάποιος άνθρωπος 40 και βάλε ετών, να νομίζει ότι εκείνο που θα τον κρατήσει δεν είναι το έργο του, αλλά η προσωπική σχέση. Δε μπορούσε καν να σκεφτεί ο βλαξ, πως όσο και να τον στηρίζει ο οποιοσδήποτε ισχυρός αν φτάσει η κρίσιμη ώρα, δε θα ρισκάρει το δικό του το κεφάλι για κάποιον σφουγγοκωλάριο.
Με τη στήριξη του ισχυρού άνδρα της ΠΑΕ λοιπόν, επετεύχθη ο στόχος της απομάκρυνσης του προβληματικού και αργού Γκαρσία, οπότε θα έπρεπε να πετάμε από τότε!
Αμ δε..
Το Δώνη τον έκραξα πρώτη φορά το Νοέμβριο μετά την ήττα από το λαγό στο ΟΑΚΑ, όταν αμφισβήτησε την ποιότητα του ρόστερ, που δεν απείχε και πολύ από εκείνο του αντιπάλου του, που δεν ίδρωσε να μας κερδίσει.
''Είχα κάθε διάθεση να του δώσω πίστωση χρόνου, αλλά από τη στιγμή που ο ίδιος δεν πιστεύει στους παίκτες του, δεν έχω λόγο να του προσφέρω κάτι που δεν το ζητάει'' είχα γράψει χαρακτηριστικά.
Πλέον όμως, είμαι ορκισμένος υποστηρικτής του.
Γιατί απλά αναγνωρίζω, πως η βολικότερη λύση είναι να φύγει ο Δώνης. Έτσι, θα καλύψουν τον πισινό τους εκείνοι που τον στήριξαν με λύσσα και είναι συνυπεύθυνοι.
Η αποχώρησή του ίσως τους λυτρώσει, η παρουσία του θα τους συμπαρασύρει και σαφώς το δεύτερο είναι το καλύτερο για το αύριο του  ΠΑΟΚ...