Το Κλειδί στην υπόθεση Ανελκά...

Για κονέ του ΠΑΟΚ με τον Ανελκά γράφει σήμερα ο τύπος και ξεκαθαρίζω κατ' αρχήν πως ούτε γνωρίζω την αξιοπιστία της είδησης, ούτε με απασχολεί ιδιατέρως το ενδεχόμενο. Είναι δεδομένο άλλωστε ότι και με τον Ανελκά να μην κάτσει, το προσεχές διάστημα θα μας απασχολήσουν ονόματα αναλόγου εμβέλειας.

Κι' επειδή λοιπόν είναι σίγουρο πως  θα ακούσουμε και για άλλους Ανελκάδες στην πορεία, ευκαιρία είναι να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, αφού σε ανάλογες περιπτώσεις, το ερώτημα που τίθεται με μορφή καραμέλας, έχει να κάνει με την ηλικία του παίκτη.
Προκαταβολικά λοιπόν, ας ξεκαθαρίσουμε τα βασικά:
Τα 34-35 χρόνια -τα χρόνια ζωής του Ανελκά στην περίπτωσή μας- δεν θεωρούνται πολλά, ειδικά για ένα πρωτάθλημα όπως το Ελληνικό με αργούς ρυθμούς και με τον καθαρό χρόνο ποδοσφαίρου ανά αγώνα, εξαιρετικά μειωμένο σε σχέση με τον αντίστοιχο στον έξω κόσμο.
Σε σχέση με το τι είναι αυτό που μπορεί να ''φτιάξει'' έναν 35άρη, χορτασμένο από δόξα και χρήμα, προκειμένουν να αφήσει το στίγμα του σε μια χώρα όπως η Ελλάδα και να μην κάνει απλώς μια αρπαχτή, η απάντηση είναι ξεκάθαρη:
Είναι κυρίως θέμα χαρακτήρα, συνθηκών και περιβάλλοντος. Εχουμε δει πολλούς αθλητές να καβαλούν το καλάμι ή να τα παρατούν στο άνθος της ηλικίας τους και πολλούς ''μεσήλικες'' να διανύουν δεύτερη περίοδο νεότητας.
Το βασικό ζητούμενο λοιπόν για περιπτώσεις σαν αυτές του Γάλλου, είναι το κίνητρο.
Αυτή είναι η λέξη κλειδί...
Αν οι Ανελκάδες βρουν συνθήκες που θα τους εμπνεύσουν για να παίξουν, θα το κάνουν και με το παραπάνω, διότι έχοντας πλέον γεμάτες τσέπες και αναγνώριση από τα προηγούμενα χρόνια, το βασικό ζητούμενο θα είναι η χαρά, τα γούσατ και η απόλαυση του παιγνιδιού.
Κι' όταν λέμε συνθήκες, εννοούμε όλο το πακέτο. Από την οργάνωση της ομάδας, από το περιβάλον των αποδυτηρίων και κυρίως, από το κατά πόσο μπορεί ο προπονητής που θα κάθεται στον πάγκο να τον εμπνεύσει και να του προσφέρει το αγωνιστικό κίνητρο...