.
Οχι πως συρρικνώνεται ο βαθμός δυσκολίας, αφού οι κλασικές ασθένειες της εποχής συνεχίζουν την ραγδαία εξάπλωσή τους. Αφενός η άγνοια του νοήματος και της σημασίας των λέξεων που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε ένα πρόσωπο ή μια κατάσταση, αφετέρου η βολική συνήθεια να μην διαβάζουμε, να μην ακούμε, να μην σκεφτόμαστε και να μην επεξεργαζόμαστε τα δεδομένα πριν καταλήξουμε στην ετυμηγορία, αλλά να βγάζουμε προκαταβολικά το συμπέρασμα που μας αρέσει και στη συνέχεια είτε να παραλείπουμε όσα δε μας κάθονται καλά, είτε να υπερθεματίζουμε και να ερμηνεύουμε κατά το δοκούν όσα εξυπηρετούν την εγκεφαλική μας ανεπάρκεια...
Προδότης λοιπόν ο Κοντρέρας, επειδή πέρσι τα Χριστούγεννα συμφώνησε από κοινού με τον ΠΑΟΚ να λύσει το συμβόλαιό του και έξι μήνες μετά υπέγραψε στον ευρύπρωκτο δαφνοστεφανωμένο έφηβο.
Οπως προδότες ήταν ο Σαλπιγγίδης και ο Βιτόλο που πούλησαν τον ΠΑΟΚ για τα λεφτά (το ότι και στις επόμενες ομάδες τους έπαιρναν τα ίδια χρήματα είναι προφανώς ασήμαντη λεπτομέρεια), παραλίγο ο Βρύζας επειδή ως βοηθός προπονητή του Σάντος σκέφτηκε το ενδεχόμενο να γίνει τεχνικός διευθυντής στο λαγό, ο ΓΧ που δεν ήθελε να πληρώνεται έπειτα από εράνους κι' έπρεπε να ανέχεται τα δημόσια αδειάσματα του Αναστασιάδη, ή και ο Ιβκοβιτς που αφότου πετάχτηκε ως στημένη λεμονόκουπα από το Λάκη Οικονομίδη όφειλε να μην πάει σε ανταγωνιστική ομάδα και να βολοδέρνει σε ομάδες έξω από τη χώρα μας...
Κάτι ανάλογο ήταν προφανώς υποχρεωμένος να κάνει και ο Κοντρέρας, για να μην πληγώσει τον αρρωστημένο μας εγωισμό...
Οι διαδικτυακοί κατήγοροι βεβαίως έχουν έτοιμη την τοποθέτηση-παγίδα: ''Μα ο παίκτης είχε δηλώσει όταν μας χαιρετούσε πως δεν είχε σκοπό να παίξει σε άλλη Ελληνική ομάδα'', κάνοντας γαργάρα το προφανές:.Οτι ο παίκτης δε δήλωσε πως ''δεν πρόκειται μέχρι να κρεμάσει τα παπούτσια του να αγωνιστεί ως αντίπαλος του ΠΑΟΚ στο εγχώριο πρωτάθλημα'', αφού ήταν ξεκάθαρο πως η δέσμευσή του αφορούσε τη δεδομένη στιγμή και όχι το -τότε- μακρινό μέλλον. Αν εκείνη την περίοδο με το που έπαιρνε την ελευθέρας στο χέρι έσπευδε στο λιμάνι και υπέγραφε συμβόλαιο, θα ήταν πούστης με περικεφαλαία. Και πάλι όμως δε θα ήταν προδότης...
Με την ευκαιρία, αν ο παίκτης δεν είχε κάνει εκείνη τη δήλωση, θα τον υποδεχόμασταν με λουλούδια και τιμητικές πλακέτες? Δε νομίζω, οπότε μάλλον πρόφαση είναι η επίκληση της μεταλλαγμένης -ούτως ή άλλως- δήλωσής του.
Ακόμα όμως κι' αν ο παίκτης δήλωνε πως δεν πρόκειται να πάει σε άλλη Ελληνική ομάδα μέχρι να πεθάνει ή πως δε θα πήγαινε ποτέ στον ντιγκιντάνγκα έφηβο -όπως είχε κάνει ο ΓΧ-, οφείλουμε να κατανοήσουμε πως δηλώσεις και πράξεις που αφορούν και βασίζονται στο συναίσθημα, έχουν ισχύ τη στιγμή που γίνονται και δεν είναι δεσμευτικές για το μέλλον.
Πόσες φορές εμείς οι ίδιοι δεν είπαμε πάνω στη φόρτισή μας ''δεν ξαναπάω στη γήπεδο, χωρίζω με τη γκόμενα, δεν ξαναπατάω στη δουλειά'' και στην πορεία αναθεωρήσαμε?
Είμαστε όλοι προδότες λοιπόν...
Αμα είναι έτσι, τότε όλοι οι διαζευγμένοι -που είναι και πλειοψηφία στη σύγχρονη κοινωνία- κρύβουν μέσα τους έναν μικρό Κοντρέρας επειδή κάποτε είχαν δώσει -και ενώπιον του Θεού μάλιστα- όρκους αιώνιας πίστης.
Τι να κάνει όμως και ο φουκαράς που παντρεύτηκε μια γυναίκα σαν τα κρύα νερά, η οποία μετά το γάμο και τα πρώτα κουτσούβελα απώλεσε κάθε ίχνος θηλυκότητας, μετατρεπόμενη σε μοσχάρι με κυτταρίτιδα κι αξύριστες μασχάλες? Να υποστεί τη βάσανο μια ολόκληρη ζωή, επειδή κάποτε είχε απαντήσει θετικά στον παπά που τον ρώτησε αν τη θέλει για γυναίκα του?
Κάτι ανάλογο λοιπόν, έκανε κι΄ ο Κοντρέρας. Συμφώνησε να φύγει για τους δικούς του λόγους, δεν του έκατσε καλά εκεί που πήγε και βρήκε την ευκαιρία του γαύρου για ν' αλλάξει περιβάλλον.
Που υπάρχει το μεμπτό άραγε? Ξέρετε πολλούς παίκτες -μην μιλήσω γενικά για ανθρώπους- που δε θα επέλεγαν εκείνο που έκριναν ότι συμφέρει στον ψυχισμό στην τσέπη ή και στα δύο μαζί?
Ακόμα κι ο τεράστιος Πάμπλο Γκαρσία, δεν έφυγε όταν κάποτε ο Μπερέτα τον είχε εκτός 11άδας σε φιλικό κι έψαχνε ντυμένος με φόρμα ταξί να επιστέψει ? Και προφανώς θα το έκανε -τότε ή σύντομα-, αν δεν καταλάβαινε ότι οι ώρες του Ιταλού με τα χαιμαλιά, ήταν μετρημένες.Είναι δεδομένο και σεβαστό λοιπόν πως ο ψυχισμός του δεν άντεξε κι' έκανε αυτό που ήθελε η καρδιά του, αδιαφορώντας για την άποψη που θα σχημάτιζε ο κόσμος.
Για την ιστορία και σε μια προσπάθεια να συνεισφέρω στην κατανόηση των εκφράσεων που χρησιμοποιούμε, στα 30 περίπου χρόνια που παρακολουθώ ΠΑΟΚ, μπορώ να κατονομάσω και να τεκμηριώσω τον χαρακτηρισμό ''προδότης'' σε δύο περιπτώσεις:
Ο ένας είναι ο πρώην δήμαρχος Πειραιά Π@ν@γιώτης Φ@σούλ@ς που εκμεταλλευόμενος την θέση του προέδρου του ΠΣΑΚ και δήθεν εν΄ονόματι της προστασίας των χαμηλά αμειβομένων αθλητών, κατάφερε -ακόμα κι εκβιάζοντας μέσω της Εθνικής- να περάσει το νόμο περί επαγγελματοποίησης του μπάσκετ, που έδινε το δικαίωμα προσφυγής σε όσους πληρώνονταν με καθυστέρηση.
Ως εκ θαύματος, ο πρώτος που έκανε χρήση αυτού του δικαιώματος ήταν ο ίδιος και τον ακολούθησε ο επίσης χαμηλά αμειβόμενος Γιαννάκης...
Παρεμπιπτόντως, στα τελευταία παιγνίδια πριν την κάνει μ'ελαφρά με αντίπαλο το gay για τα play-off, ο Μπέρυ και ο Πάσπαλι του έβαζαν καλάθια όπως και όποτε ήθελαν και η ομάδα που προκάλεσε παραμιλητό στην Ευρώπη με τις επιδόσεις της εκείνη της χρονιά , έμεινε έξω από τους τελικούς του εγχώριου πρωταθλήματος! Λίγο μετά, έσκασε η προσφυγή του και ντύθηκε στα κόκκινα με προπονητή τον καθηγητή της αλητείας.
Ο άλλος -αν και απέχει πολύ από την περίπτωση Φ@σούλ@- είναι ο Χρήστος Δημόπουλος που με το συμβόλαιό του να τελειώνει τη χρονιά κατάκτησης του τελευταίου πρωταθλήματος, προτίμησε να μην παίξει στον τελικό με τη βλαχολάρισα. Εκεί που οι πάντες είχαν επικεντρωθεί στην προσπάθεια κατάκτησης του πρώτου ντάμπλ της ιστορίας μας. εκείνος προτίμησε να παρατήσει την ομάδα και να υπογράψει στο λαγό, κάνοντάς μας άνω-κάτω, ενώ δε θα έχανε τίποτα αν περίμενε λίγες μέρες!
Αν βρείτε εσείς ομοιότητες με τις υπόλοιπες περιπτώσεις που βαφτίστηκαν ως προδοσίες, η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια.
Και κάτι ακόμα. Αν και η ζωή αποτελεί έναν κύκλο που ολοκληρώνεται κάποια στιγμή, δε λείπουν τα αυτοτελή επεισόδια. Η καριέρα του ποδοσφαιριστή Πάμπλο Κοντρέρας στον ΠΑΟΚ τα 3.5 χρόνια που αγωνίστηκε έχει γραφτεί και δε μπορεί ούτε να ξαναγραφτεί από κανέναν. Το γεγονός πχ ότι ο Πάμπλο παικτικώς ήταν κορυφή, συνέδεσε την παρουσία του με ιστορικές στιγμές της αναγέννησης του ΠΑΟΚ και αγωνίστηκε στου Χαρίλαου ενώ είχε μόλις πληροφορηθεί το χαμό του πατέρα του, δεν αλλάζει, ακόμα κι΄αν παντρευτεί το Βαγγέλα Μαρινάκη.
Οπως και το γεγονός πως ήταν από τους καπετάν-φασαρίες στα αποδυτήρια και στην αρχή της τελευταίας του περιόδου στον ΠΑΟΚ ήταν τυπικά μέλος της ομάδας, δε μπορεί να μην επισημανθεί επειδή ήταν παικταράς και προσέφερε τα μέγιστα! Το τονίζουμε αυτά, για να επιβεβαιώσουμε όσα λέγαμε στην αρχή του κειμένου, περί προκαταβολικών συμπερασμάτων. Αν όσο έπαιζε στον ΠΑΟΚ έκανε κάποιος το λάθος να επισημάνει τα αρνητικά του, θα ήταν βαλτός, στημένος και λαμόγιο ή κάτι παρεμφερές. Ο,τι ακριβώς είναι και τώρα δηλαδή, όποιος δεν αποδέχεται πως του αξίζει ο χαρακτηρισμός ως προδότη
Σας αφήνω τώρα, ξεκινάω να γράφω για την προδοσία του Ρόμπ(α)ι Φαν Πέρσι που πρόδωσε την ομάδα που τον καθιέρωσε στο ποδοσφαιρικό στερέωμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου