Ρατσισμός και Χαρτογιακάδες!

Oσο πλούσια κι'αν είναι η Ελληνική γλώσσα, είναι αδύνατον να περιγράψει αυτό που συνέβη με τη Βούλα Παπαχρήστου  Για τους αθλητές -ειδικώς εκείνους που ασχολούνται με κλασικό αθλητισμό- η συμμετοχή σε Ολυμπιακούς αγώνες ισοδυναμεί με καταξίωση και όνειρο ζωής. Είναι τουλάχιστον ανατριχιατικό να σκέφτεσαι ότι κάποιος προπονείται σαν το σκυλί επί τέσσερα χρόνια
για να πιάσει τα όρια και να κερδίσει συμμετοχή μερικών λεπτών, άντε και ωρών αν πάει καλά. Δεν είναι ποδοσφαιριστής ή καλαθοσφαιριστής που προπονείται πέντε-έξι μέρες και παίζει έναν-δύο αγώνες σχεδόν κάθε εβδομάδα.
Αφήστε δε που  μιλάμε για αγώνισμα και όχι για παιγνίδι με ότι αυτό συναπάγεται! Αλλο παίζω ποδόσφαιρο -γυμνάζομαι κυνηγώντας μια μπάλα, παίζοντας δηλαδή- κι' άλλο κάνω κλασικό αθλητισμό, έχοντας αντίπαλο τον εαυτό μου. Γι' αυτό και όλοι εμείς, λέμε ''πάμε με τους φίλους μας να παίξουμε 5 Χ 5 ή πάμε για μονό στο Ποσειδώνιο'' όχι  όμως ''πάμε να τρέξουμε 400 μέτρα ή να κάνουμε μήκος''. Το πρώτο συνιστά διασκέδαση, το δεύτερο όχι...

ΠΕΡΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ
Το ακόμα πιό εξωφρενικό έχει να κάνει με τους λόγους του αποκλεισμού, που είναι άκρως κωμικοί και υποκριτικοί. Βαφτίστηκε ως ρατσιστικό ένα σχόλιο που μπορεί να εκληφθεί ως κακής ποιότητας χιούμορ -το χιούμορ άλλωστε είναι καθαρά υποκειμενική υπόθεση-, σε αντίθεση με την έννοια του ρατσισμού που είναι ξεκάθαρη. Δυστυχώς όμως στη χώρα της πουστιάς όπου κυριαρχούν οι μέτριοι, οι γλύφτες και οι ημιμαθείς, όταν δε μας αρέσει κάτι το βαφτίζουμε ως ρατσιστικό και καθαρίζουμε. Ευκολάκι, όταν ζούμε σε κοινωνία όπου στο σχολείο δε μάθαμε να σκεφτόμαστε αλλά να παπαγαλίζουμε. Ετσι, φτάσαμε στο σημείο να θεωρούνται φασίστες και ρατσιστές όσοι εξυμνούσαν το Μ. Αλέξανδρο, όσοι στις Εθνικές εορτές κρεμούσαν στα μπαλκόνια τους τη γαλανόλευκη. Ετσι έπρεπε, μπας και φοβηθούν και κυριευμένοι από ενοχές την ξεκρεμάσουν, ώστε ν' αγαλιάσουν οι ψυχές των εμπνευστών της παγκοσμιοποίησης και των ufo που ηθελημένα ή μη τους σιγοντάρουν ...
Προς γνώση και συμμόρφωση λοιπόν, ρατσιμός είναι :'' το δόγμα που αναπτύσσεται με σύνδεσμο συγκεκριμένα γνωρίσματα "traits", όπως π.χ. εθνικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά κ.λπ., προκειμένου να αναγάγει μια ομάδα αντίστοιχα (κοινωνική, φυλετική, θρησκευτική), ως
υπέρτερη των άλλων''.
Σε καμία περίπτωση δε συνιστά ρατσισμό η ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ της διαφορετικότητας -με όποιον τρόπο κι' αν γίνεται- αφού είναι κάτι που στο φινάλε το καθορίζει η φύση και όχι εμείς.
Το να αποκαλέσεις δηλαδή τον Αφρικάνο-μαύρο ή τον Ευρωπαίο-άσπρο είναι ρατσισμός? Τι πρέπει να κάνουμε άραγε για να μη θεωρηθούμε ρατσιστές? Να λέμε τους Αφρικάνους-λευκούς και τους Ινδιάνους-κίτρνιους για να μη χαλάσουμε τη ζαχαρένια των προοδευτικών της καρπαζιάς?
Η μήπως να παριστάνουμε ότι έχουμε αχρωματοψία?
Λάβετε μάλιστα υπ' 'οψιν πως είναι τέτοια η φύση του ανθρώπου που επικεντρώνεται  ενστικτωδώς σε χαρακτηριστικά, που του μοιάζουν ασυνήθιστα.
Στοιχηματίζω πως αν ανατρέξουμε στα παιδικά μας χρόνια, θα θυμηθούμε σίγουρα περιπτώσεις συμμαθητών μας που τους αποκαλούσαμε ''ψηλέ'' ή ''χοντρέ''! Δε σημαίνει αυτό πως είμασταν ρατσιστές, απλώς μας εντυπωσίαζε η διαφορετικότητα σε σχέση με τους υπόλοιπους και ήταν ένας τρόπος να τους ξεχωρίσουμε.
Ούτε είναι ρατσιστικό βεβαίως όταν φωνάζουμε το Σκόρδα άσχημο, το Σαλπιγγίδη κοντό ή το Ζουγανέλη φαλακρό!

Αφού δεν έχει τρίχα ο άνθρωπας, πως να το κάνουμε? Εννοείται πως έχει σημασία ο τρόπος διατύπωσης, αλλά στη χειρότερη το σχόλιο μπορεί να εκληφθεί ως υποτιμητικό. Σε καμία περίπτωση όπως ρατσιστικό. Ρατσιστική θα ήταν η άποψη ότι ''πρέπει να εξοντώσουμε τους φαλακρούς επειδή δεν αγοράζουν σαμπουάν'' ή ''να εξαφανίσουμε τους κοντούς από προσώπου γης''

ΟΙ ΧΑΡΤΟΓΙΑΚΑΔΕΣ
Το ακόμα πιό εξοργιστικό στην ιστορία είναι ότι η απόφαση αποκλεισμού, ελήφθη από μπουχέσες-χαρτογιακάδες που όχι απλώς δεν έχουν σχέση με τον αθλητισμό ( παρά μόνο θεωρητική σε ορισμένες περιπτώσεις), αλλά το παρελθόν τους αναδύει βρώμα και δυσωδία:
Πρόεδρος είναι ο Σπύρος Καπράλος πρώην πρόεδρος του Χρηματιστηρίου (τα υπόλοιπα είναι περιττά), ο γνωστός ΠΑΣΟΚάνθρωπος Γιάννης Σγουρός, ο Ισίδωρος Κούβελος του Μητσοτακέικου (κι' αν αυτό δεν αρκεί θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε στους Μεσογειακούς του Βόλου), ο Θανάσης Κανελλόπουλος εμπλεκόμενος στην υπόθεση των στημένων αγώνων με τις αξέχαστες συνομιλίες με το Μπέο!
Είμαι πεπεισμένος πως οτιδήποτε άλλο ωχριά σε σχέση με τα παραπάνω αν και είμαι σίγουρος πως όταν αποφυλακιστεί ο Ακης Τσοχατζόπουλος, η θέση του προέδρου της ΕΟΕ δικαιωματικά του ανήκει...