Με πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη...

Το είχε πει πριν από δεκαετίες ο Χάρρυ Κλυνν σε ένα δίσκο του θαρρώ : ''Πλέον δεν πρέπει να ψηφίζουμε αυτόν που θα κάνει καλό στον τόπο, αλλά εκείνον που θα κάνει το μικρότερο κακό''
.

Αν δούμε τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις κάτω απ' αυτό το πρίσμα, θα αναθεωρήσουμε πολλά σε σχέση με τον τρόμο που μας έχει καταλάβει,  μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από κάποιον τραπεζίτη.

Το ότι ο Λουκάς Παπαδήμος είναι ''διορισμένος'' κι' εκπροσωπεί αυτό που ο μέσος άνθρωπος αντιλαμβάνεται ως ''σύστημα'', είναι πέρα από κάθε αμφιβολία. Διορισμένοι όμως από το ίδιο σύστημα, ήταν και οι εκλεγμένοι προκάτοχοί του, άρα δεν υπάρχει η ελάχιστη ουσιαστική διαφορά ως προς αυτό το κομμάτι.

Εκείνο που κάνει τον νυν πρωθυπουργό να ξεχωρίζει από τους προκατόχους του, είναι πως δεν είναι ανεπάγγελτος, όπως ο Γιωργάκης κι ο Κωστάκης. Το αντίθετο μάλιστα, αφού ο άνθρωπος έχει εξειδικευτεί στο πιό επικερδές αντικείμενο τόσο στις μέρες μας, όσο και στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το τραπεζικό.

Θεωρητικά, αυτό δεν θα έπρεπε να μας τρομάζει καθόλου, ίσα-ίσα να μας προκαλεί ευωρία, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε τη διαφορά: Ο Παπαδήμος δε μας κυβερνά ως εκπρόσωπος-διοικητής τράπεζας, αλλά ως ειδικευμένος στο τραπεζικό αντικείμενο. Με άλλα λόγια, δε μας κυβερνά η Eurobank ή η Εμπορική που φύτεψε τον Παπαδήμο από τον οποίο προσδοκούν κέρδη, αλλά ο ίδιος ο Παπαδήμος ως πρόσωπο.

Βεβαίως και η χώρα βρίσκεται κάτω από τη μπότα της Τρόικας που στην ουσία είναι τρεις τράπεζες σε μία, μόνο που αυτό είναι κάτι αναπόφευκτο για την ώρα. Κι' εγώ κι' εσείς να είμασταν, θα χορεύαμε στους ρυθμούς των δανειστών μας, δε γίνεται αλλιώς.

Η διαφορά έχει να κάνει με τον τρόπο διαχείρησης της κατάστασης. Οσο τρομακτικό κι' αν ακούγεται, ένας τραπεζίτης είναι από κάθε άποψη προτιμότερος από κάποιον παντσετοφάγο ή κάποιον σπόρτσμαν μου ασχολείται με ποδήλατα-κανό και πέραν τούτου ουδέν.

Τα πράγματα είναι απλά. Αν ήθελαν να μας καταστρέψουν θα άφηναν τον ΓΑΠ. Την προηγούμενη διετία της διακυβέρνησης του, πήραμε φράγκα με το τσουβάλι (5 δόσεις παρακαλώ) για να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας, μειώθηκαν μισθοί-συντάξεις, οι φόροι αυξήθηκαν, μαζί τους όμως και το δημόσιο χρέος.!!!!!!!! Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της ανικανότητας, τότε ποιό είναι? Σα να λέμε δηλαδή ότι χτύπησες ένα διακοποδάνειο και την έβγαλες σε camping με καρπούζι- κονσέρβα και από πάνω, σου βγαίνει το λάδι να το αποπληρώσεις!

Αν πάλι ήθελαν να αγοράσουν τη χώρα και να την μεταρτρέψουν σε Ευρωπαική επαρχία, προτεκτοράτο, σκουπιδότοπο ή κάτι σχετικό, θα έβαζαν απλούστατα κάποιον  που έδινε κώλο σε Τούρκους ή σε Σκοπιανούς. Μη μου πείτε ότι ήταν δύσκολο να τον βρούνε...

Πιό απλά, ακόμα και το χειρότερο που μπορεί να εξυπηρετεί ο ''ορισμός'' Παπαδήμου, μπορούσε να γίνει και χωρίς αυτόν, οπότε κάθε άγχος προς αυτήν την κατεύθυνση, είναι εντελώς αβάσιμο.

ΘΗΣΑΥΡΟΦΥΛΑΚΕΙΟ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ

Το ζητούμενο είναι πως οι Ευρωπαίοι, μας έχουν δανείσει οπότε θέλουν να διασφαλίσουν τα λεφτά τους αφενός, αφετέρου δε τους συμφέρει να βγούμε από το ευρώ γιατί να ζημιωθούν και οι ίδιοι.

Υπ' αυτήν την έννοια, το συμφέρον είναι κοινό, κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Να' στε βέβαιοι πως όσο αγανακτισμένοι είμαστε εμείς με τον ΓΑΠ, άλλο τόσο είναι και αυτοί, άρα, όσο θέλουμε εμείς να ορθοποδήσουμε, άλλο τόσο το επιθυμούν κι' εκείνοι!

Η ανάθεση λοιπόν της ηγεσίας σε κάποιον -σίγουρα- όχι τόσο άχρηστο, δεν πρέπει να μας τρομάζει.

Πόσο δε όταν το τραπεζικό σύστημα, είναι το μόνο διαχρονικά επικερδές, άρα η λιγότερο επικίνδυνη επιλογή, είναι κάποιος άνθρωπος που κατέχει το αντικείμενο.

Μακάρι (και το λέω μετά λόγου γνώσεως) ο Παπαδήμος να μας κυβερνήσει με τον τρόπο που διοικείται μια τράπεζα, γιατί στην περίπτωση αυτή το θησαυροφυλάκειο της τράπεζας, είναι τα κρατικά ταμεία.

Οι περισσότερες από τις αγκυλώσεις και τις παθογένειες του ''Ελληνικού συστήματος'' άλλωστε, έχει κόστος και για το τραπεζικό σύστημα

Είναι σίγουρο ότι αν διοικούμασταν με την τραπεζική λογική της κερδοφορίας, δε θα είχαμε φτάσει ποτέ εδώ.

 Το να χρειάζεσαι για παράδειγμα δύο χρόνια για να βγάλεις μια άδεια για ένα κωλοκαφέ που θα πουλά φραπέδες, είναι γάγγραινα που μεταξύ άλλων πλήττει και τις τράπεζες. Αν μπορούσες να βγάλεις την άδεια λειτουργίας σε μερικά 24ωρα, σε χρόνο dt θα ήσουν στο γκισέ της τράπεζας, για να πάρεις δάνειο. Πώς να πας και με ποιό κουράγιο να ασχοληθείς με τις επενδύσεις ακόμα και στο πιό αυτονόητο αντικείμενο, όταν δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα. ακόμα και στα απλούστερα των πραγμάτων? Και πως να μην εξαναγκαστείς να γίνεις αρπακολατζής και λαμόγιο?

 ΠΑΟΚ ΚΑΙ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ

Πριν τρία χρόνια, ο ΠΑΟΚ, με γεμάτες τις τσέπες από τις μεταγραφές Χριστοδουλόπουλου-Μελίσση-Φερνάντες κλπ, απευθύνθηκε στον Αλογοσκούφη, προτείνοντας του 4εκ cash που έλεγε κι' ο Φλωρίδης και διαγραφή του χρέους των 10+ στο δημόσιο. Ο Αλογοέτσι, το σκέφτηκε, το ξανασκέφτηκε, συσκέφτηκε με τους επιτελείς του και μέχρι να το ξανασκεφτεί μια φορά ακόμα, ανασχηματίστηκε.

Νάστε σίγουροι ότι αν μπορούσε ο ΠΑΟΚ να επαναλάβει και σήμερα την ίδια πρόταση επί πρωθυπουργίας Παπαδήμα, δεν υπήρχε ούτε μία στο εκατομμύριο να καθυστερήσει πάνω από 24 ώρες.

Η στοιχειώδης τραπεζική λογική προβλέπει ότι είναι προτιμότερο να πάρεις έστω λίγα από κάποιον ετοιμοθάνατο με αντάλλαγμα τη συνέχιση της ζωής του (για να του τα ξαναπάρεις στο μέλλον, ας μη γελιόμαστε), από να τον αφήσεις να πεθάνει, χωρίς να εισπράξεις έστω αυτά τα ολίγα

Με την ευκαιρία, είναι αν μη τι άλλο πολύ ύποπτο ότι ο ΓΑΠ δεν ήθελε τον Παπαδήμο, ο δε Σαμαράς έθετε αυστηρό χρονοδιάγραμμα για τη διάρκεια ζωής της υπηρεσιακής κυβέρνησης. Δύσκολο να πιστέψουμε ότι υπάρχει τέτοια πρεμούρα για την πρωθυπουργία, μιας ετοιμοθάνατης χώρας.

Για σκεφτείτε όμως το εξής ενδεχόμενο: Μετά από διακυβέρνηση τραπεζικών προδιαγραφών, ο ασθενής ν' αρχίσει να ψιλοκινείται και ο Παπαδήμος να κατέβει στις επόμενες εκλογές, διεκδικώντας την ψήφο του λαού.

ΠΑΣΟΚ-ΝΔ θα ξεπερνούσαν τους Ελληνες κυνηγούς?

Υπόθεση εργασίας κάνω...

ΥΓ 1. Θυμίζω και πάλι την εισαγωγή και την ατάκα του Χάρρυ Κλυνν. Το ότι θα πονέσουμε είναι αναπόφευκτο, το θέμα είναι πόσο θα διαρκέσει ο πόνος...

ΥΓ 2. Και μια διευκρίνηση: Πρωθυπουργό τραπεζίτη έχουμε, όχι κυβέρνηση...