Και μου είναι πολύ εύκολο, διότι το ίδιο σοκ έπαθα κι' εγώ όταν το έμαθα.
Καλώς ή κακώς, φυσιογνωμίες όπως ο Ζαγοράκης, ο Δήμας, η Πατουλίδου (αναφέρω παραπλήσια παραδείγματα που ανέβασαν την Ελλάδα στην κορυφή και στη συνέχεια πολιτεύτηκαν), είναι λαικοί ήρωες. Είναι αυτοί που ο απλός πολίτης, από τον ψαρά στην Κάλυμνο μέχρι το βοσκό στην Πίνδο, τους αντιλαμβάνεται ως δικά του παιδιά, οπότε είναι λογικό να προκαλούν αντιδράσεις όταν συμπλέουν με την εξουσία!
Πόσο δε όταν αυτή η εξουσία, τους βασανίζει, τους εξαθλιώνει, τους εξοντώνει...
Για τους ΠΑΟΚτσήδες βεβαίως, ο Ζαγοράκης δεν είναι πλέον ο αρχηγός της εθνικής του 2004, ιδιότητα με την οποία επελέγη από το Σαμαρά.
Ήταν μέχρι που ανέλαβε τον ΠΑΟΚ το 2007.
Από εκεί και πέρα, για εμάς, έγινε πρόεδρος της ομάδας.
Τη στιγμή που μιλάμε πάντως, ο Ζαγοράκης είναι τέως, οπότε δεν εκπροσωπεί τον ΠΑΟΚ, κάτι που σημαίνει ότι αν γουστάρει μπορεί να βάψει τα μαλλιά του πορτοκαλί και να κυκλοφορεί με χαλκά στη μύτη, μπορεί να χωρίσει με τη γυναίκα του και να παντρευτεί με άντρα, μπορεί να ασπαστεί τον Ινδουισμό.
Θα κρίνεται βεβαίως για τις επιλογές του, αλλά σε καμμιά περίπτωση η όποια επιλογή του δε μπορεί να αντανακλάται στον ΠΑΟΚ.
Αυτά ως εισαγωγή και πάμε στην ουσία:
Από το Μάκη Χάβο ως τη Ντόρα Μπακογιάννη
Εκείνο που έχω παρατηρήσει, είναι πως οι κατά καιρούς αντιδράσεις του κόσμου, δεν έχουν βάση λογικής, ούτε ιδεολογικό υπόβαθρο.
Τα χρόνια που ο Ζαγοράκης ήταν πρόεδρος, η πρώτη χρονιά που η ομάδα ''μπήκε μέσα'' ήταν το 2010-11 (αφού οι ισολογισμοί των προηγούμενων ετών ήταν ισοσκελισμένοι στο σύνολό τους) με τον κόσμο να γκρινιάζει για τον ''λίγο'' Μάκη Χάβο, που όμως κόστιζε ελάχιστα χρήματα. Αν ο ΠΑΟΚ έδινε τα 2εκ που ζητούσε ο Πελεγκρίνι για να έρθει, τα -2.7 θα γίνονταν -4.7, αλλά ποιος να το σκεφτεί αυτό? Οι παντογνώστες των ερτζιανών παπαρολογούσαν, και επειδή η ομάδα μπήκε μέσα και επειδή ήθελαν ''χλιδάτο'' προπονητή.
Σε τελική δηλαδή, ήθελαν να μπούμε ακόμα πιο μέσα, αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα.
Εξ΄ίσου ψιλά, είναι και τα πράγματα του πολιτικού παιγνιδιού, αφού από τη μία όλοι θέλουμε έναν γαμάτο ιδιοκτήτη, που θα γίνει κυρίαρχος του παιγνιδιού (ή εκ των βασικών παικτών τουλάχιστον) την ίδια στιγμή που δε βλέπουμε τους όρους του παιγνιδιού.
Ο πρώην ιδιοκτήτης του λαγού και εκ των σημαντικότερων συντελεστών της οικονομικής ζωής της χώρας Βαρδινογιάννης, σαλιάριζε πότε με το ΠΑΣΟΚ και πότε με τη ΝΔ. Όταν είδε πως όπως πάνε τα πράγματα τα κουκιά δε θα του βγαίνουν για πολύ, μαζί με τους συνεταίρους του στο Megaλο κανάλι αποφάσισαν να φτιάξουν ένα ποτάμι, με την προοπτική να κόψει αφενός ψήφους από την καλπάζουσα αριστερά και να παίξει αφετέρου το ρόλο της παρακμάζουσας ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ που όπως φαίνεται θα έχει την πορεία του ρούλη.
Από την άλλη πλευρά, ο έτερος φεουδάρχης του συστήματος Βαγγέλας Μαρινάκης, ρίχνει την πρώτη προειδοποιητική βολή στο Σαμαρά, κατεβάζοντας το ''δικό του'' Μώραλη, κόντρα στον εκλεκτό του πρωθυπουργού, Μιχαλολιάκο.
Μ' όλα αυτά, θέλω να δώσω μια γεύση για το πως παίζεται το παιγνίδι στο κομματικό πεδίο, που επηρεάζει άμεσα και το ποδοσφαιρικό.
Θα πει κάποιος ''ο ΠΑΟΚ έχει το λαό του κλπ'', με τη διαφορά πως και ο γαύρος έχει το λαό του, όπως και ο λαγός επί Βαρδινογιάννη, η κυριαρχία τους όμως ξεκινούσε από αλλού για να καταλήξει στο ποδόσφαιρο.
Ο λαός τους, δεν ήταν αρκετός για να κυριαρχήσουν...
Τον ίδιο λαό έχει και σήμερα ο λαγός, αλλά με τον κωμικό Αλαφούζο γελάει ο κόσμος.
Λαό έχει και η ξαδέρφη, αλλά παίζει στη Γ και ποντάρει στην οντότητα του Μελισσανίδη, μια και η ιστορία έχει δείξει πως κάθε εταιρία προχωρά στηριζόμενη στην ισχύ του ιδιοκτήτη της
Εμείς εδώ, θυμίζουμε ΚΚΕ που νομίζουμε αφελώς πως με τις πορείες στα πεζοδρόμια και τα σφυροδρέπανα στα χέρια, θα ανατρέψουμε το κατεστημένο και θα ρίξουμε τους ιμπεριαλιστές από την εξουσία.
Δικαίωμά μας να το πιστεύουμε, δικαίωμα και του Ιβάν όμως να επιλέγει τις στρατηγικές του.
Από την άλλη πλευρά, έχουμε την εναλλακτική τύπου Μπατατούδη που γινόταν επαίτης, προκειμένου να αγοράσει η κυβέρνηση κανά ξενοδοχείο ρημάδι...
Ελπίζω τώρα να καταλάβατε που αποσκοπούσε η αναφορά στο Χάβο. Όπως τότε θέλαμε ακριβούς παίκτες και προπονητές αλλά χωρίς να μπούμε μέσα, έτσι και τώρα θέλουμε γούστα και λούσα, αλλά χωρίς να μπούμε στον πραγματικό στίβο μάχης, εκεί δηλαδή που ο καθένας κάνει τις κινήσεις του στη σκακιέρα ή στη ρουλέτα (διαλέγετε και παίρνετε)...
Από το Ζαγοράκη, ως το Φραγκούλη...
Επιστρέφοντας στο πρόσωπο Ζαγοράκη και στις αντιδράσεις που προκάλεσε η κάθοδός του με το ψηφοδέλτιο Σαμαρά στις Ευρωεκλογές, γεννάται η εξής απορία.
Έχει γραφτεί και δεν είναι μυστικό, πως ο Ιβάν έχει κάνει δύο φορές κρούση στο Φράγκο Φραγκούλη για να αναλάβει την προεδρία της ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Η πρώτη φορά μάλιστα ήταν το Σεπτέμβριο του 2012, πριν καλά καλά συμπληρωθεί ένας μήνας από την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών.
Ο Φραγκούλης, παραμένει μια από τις πιο αξιοσέβαστες ΠΑΟΚτσήδικες προσωπικότητες, γι΄αυτό και τα σχόλια που συνόδευσαν το άκουσμα της είδησης για την πρόθεση του Ιβάν, ήταν θετικά στη συντριπτική τους πλειοψηφία.
Μια και βρίζουμε το Ζαγοράκη όμως που έδωσε τα χέρια με τον πρωθυπουργό των μνημονίων, θυμάται κανείς πως ο γενικής αποδοχής Φράγκος Φραγκούλης διετέλεσε Υπουργός στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμένου, κυβέρνηση που όρισε ''το σύστημα'', ώστε να μεταβούμε από το πρώτο στο δεύτερο μνημόνιο?
Ακόμα λιγότεροι θα θυμούνται πως ο Πικραμένος ήταν πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, όταν αυτό ενέκρινε τη συνταγματικότητα των μνημομίων -βάζοντας τη θηλιά στο λαιμό των Ελλήνων-, αν και το Ειρηνοδικείο είχε αποφανθεί πως δυο μνημονιακοί νόμοι είναι αντίθετοι στην Ευρωπαική νομοθεσία, όπως και τη συνταγματικότητα του χαρατσιού της ΔΕΗ.
Θα μου πείτε, τι σχέση μπορεί να έχει με όλα αυτά, ο Στρατηγός, που στο φινάλε δεν ήταν εκλεγμένος αλλά διορισμένος...
Όση έχει και ο Ζαγοράκης, όπως και οι Ευρωβουλευτές γενικότερα με τα μνημόνια του ΓΑΠ και του Σαμαρά.
Είναι φανερό λοιπόν, πως οι λυσσαλέες αντιδράσεις που προκάλεσε η υποψηφιότητα Ζαγοράκη ( δεν αναφέρομαι στην πίκρα και την απογοήτευση που ένιωσαν πολλοί μεταξύ των οποίων κι εγώ), προέρχεται από τους γνωστούς παπαγάλους της ρητορικής Σαχπατζίδη, που δικαιολογημένα σοκαρίστηκαν, όταν από εκεί που περίμεναν να τον δουν πίσω από τα κάγκελα, τον είδαν να περνά την πύλη του Μαξίμου.
ΥΓ. Κάτι τελευταίο. Τον τελευταίο χρόνο στον ΠΑΟΚ, μπήκε σ' εφαρμογή το κόλπο της σαλαμοποιήσης του Ζαγοράκη με τους Τσιστιακόφ-Βρύζα-ΓΧ που έχουν τα κουμάντα, λανσάροντας το σλόγκαν για το παρεάκι, λες και οι τρεις τελευταίοι δεν ήταν αυτοί που προσπαθούσαν να βγάλουν άχρηστη τη Μεσήμβρια, ώστε να απαξιώσουν ένα έργο του Ζαγοράκη αφενός και να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο αφετέρου.
Πλέον, με την υποψηφιότητα Ζαγοράκη, το παραμυθάκι τους δεν θα έχει δράκο, οπότε μένει να δούμε τι θα σκαρφιστούν για να συνεχίσουν την εκτόξευση λάσπης..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου