Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Ο Χακόμπο, ο Γαύρος και το Τούνελ....

Τώρα που το ντέρμπυ με το γαύρο έχει ξεχαστεί εντελώς, ήρθε η στιγμή να αναφερθούμε σε κάποια σημεία που δεν αφορούν τόσο το συγκεκριμένο παιγνίδι αλλά τη γενικότερη εικόνα της ομάδας, καθώς και στον τρόπο που εμείς την αντιμετωπίζουμε.
Αφορμή βεβαίως θα πάρουμε από αυτό το παιγνίδι που ήταν άλλωστε το πιό άνευρο, άοσμο και άγευστο, των τελευταίων δεκαετιών.
.Υπήρξαν φορές στο παρελθόν που η διαφορά δυναμικότητας των δύο ομάδων ήταν ακόμα μεγαλύτερη σε σχέση με το σήμερα, οι παίκτες του ΠΑΟΚ όμως δάγκωναν σίδερα και αυτό το πάθος ισορροπούσε την ποιοτική ανωτερότητα του αντιπάλου.
Την Κυριακή που μας πέρασε είδαμε έναν ΠΑΟΚ χλωμό, άψυχο, χωρίς  τσαγανό και είναι σίγουρο πως ακόμα κι αν κερδίζαμε ο κόσμος θα έφευγε το ίδιο ξενερωμένος από την εικόνα της ομάδας.
Αυτή η εικόνα, δεν είναι άσχετη βεβαίως με όσα είχαν συμβεί την αμέσως προηγούμενη αγωνιστική στο ΟΑΚΑ με πρωταγωνιστή το Χακόμπο, που υπέστη την trendy πλευρά του κλασικού λαικού δικαστηρίου:
Του internetικού δικαστηρίου, που πλέον έχει γίνει συνήθεια...

Η διαπόμπευση του Ισπανού μετά την κόκκινη κάρτα που δέχτηκε και το ξέσπασμά του δεν ήταν πρωτοφανές για τα ΠΑΟΚτσήδικα δεδομένα, αφού έχουμε συνηθίζει να ξεσκίζουμε τους παίκτες μας και στην καλύτερη να τους κάνουμε υποδείξεις, όπως ο καθηγητής στο μαθητή.
Την επόμενη μέρα, τα σχόλια του τύπου ''απελάστε τον'' ή ''κρεμάστε του το δελτίο'' ήταν από τα πιό light που γράφτηκαν.
Λίγο καιρό πιό πριν θύμα ήταν ο Λαζάρ, ο Λόρενς και ακόμα παλιότερα ο Γκαρσία, ο Κοντρέρας, ο Κονσεισάο κλπ, ουδείς τους όμως έφαγε ξεφωνητό με τόση ένταση και ακρότητα.
Το ακόμα πιό άσχημο είναι πως ανάλογες συμπεριφορές υφίστανται και παίκτες για ένα σύνηθες ποδοσφαιρικό λάθος.
Την επόμενη, όλοι ζητούν την κεφαλίν του επί πίνακι, λες και αυτό θα λύσει το πρόβλημα...
Εγραψα και μετά από εκείνο το περιστατικό πως όλοι οι ικανοί έχουν τα κουσούρια τους και πως πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι άσκοπες οι προσπάθειες να νουθετηθεί όποιος παρεκτρέπεται.
Ας έχουμε κατά νου όμως πως ο χαρακτήρας όμως δεν αλλάζει. Κι' όπως λένε στην πατρίδα του Λόρενς  ''you can't teach an old dog new tricks''.
Ακόμα και σαφώς πιό ήρεμος Γκαρσία σε σχέση με την αρχή, έχει δυό κόκκινες στα τελευταία play off.
Στο ματς με το γαύρο διαπιστώσαμε μια ακόμα παρενέργεια του internetικού δικαστηρίου στο οποίο επιδιδόμαστε χωρίς φραγμούς.
Παίκτες ξενερωμένους και φοβισμένους, που έτρεμαν να κάνουν το κάτι παραπάνω μην και τυχόν ξεφύγουν και φορτωθούν εκ νέου το Σταυρό του Μαρτυρίου, όπως ο Ισπανός συνάδελφός τους...
Στην ψυχολογία του αθλητισμού, υπάρχει ένα κεφάλαιο που ονομάζεται ''προοπτική του τούνελ''. Σύμφωνα με αυτό, εάν για οποιονδήποτε λόγο ο αθλητής χάσει την συγκεντρωσή του προς το στόχο, χάθηκε τόσο ο ίδιος όσο και η ομάδα. Εξ' ου και ο τίτλος ''προοπτική του τούνελ''.που σημαίνει πως ο αθλητής πρέπει να είναι επικεντρωμένος στο στόχο σαν να βλέπει το φως στην άκρη του τούνελ.
Αν για για οποιονδήποτε λόγο υπάρξει κάτι που μπορεί να αποσπάσει την προσοχή του παίκτη, προκαλώντας του έστω και υποσυνείδητα δεύτερες σκέψεις, τότε κάηκε. Κι' αυτό το κάτι, μπορεί να είναι ένα σύνθημα, μια εικόνα, ένα ενδεχόμενο που θα απασχολήσει το μυαλό του.
Προς γνώση και συμμόρφωση λοιπόν, είναι προτιμότερο να υφιστάμεθα τις συνέπειες των πράξεων ενός προβληματικού ή ευέξαπτου παίκτη, από το να τον ευνουχίσουμε ποδοσφαιρικά...
Στόχος του αθλητή άλλωστε είναι η νίκη και όχι το βραβείο καλής συμπεριφοράς...
 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου