Ο Υποπτος ρόλος του Γ. Παπαδόπουλου...

Οπως ενημερώσαμε ήδη, ανά τακτά χρονικά διαστήματα και αναλόγως με τις επιταγές της επικαιρότητας, θα αναδημοσιεύουμε αποσπάσματα από το βιβλίο ''το τέλος της επανάστασης'' που περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια όσα συνέβησαν το τελευταίους δέκα μήνες της θητείας Ζαγοράκη στον ΠΑΟΚ και αποκαλύπτει το ρόλο και τις τακτικές που ακολουθήθηκαν συγκεκριμένα πρόσωπα για να γίνει άνω-κάτω η ομάδα, με προφανή στόχο να ευοδωθούν προσωπικές στρατηγικές

. Ενας από τους ανθρώπους που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο ήταν ο Γιάννης Παπαδόπουλος. Δεδομένου ότι η το τρύπημα μέσω διαρροών, ακόμα και αποφάσεων ΔΣ συνεχίζεται -αλήθεια σε ποιά ομάδα το έχετε ξαναδεί αυτό?- , διαβάστε για να καταλάβετε τις πρακτικές που χρησιμοποίησαν ''παράγοντες'' που δήθεν προεσέφεραν, αλλά το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η πάρτη τους.

Μαθαίνοντας για το χθές., μπορείτε να ερμηνεύσετε πολλά απ' αυτά που συμβαίνουν σήμερα.:

Ο ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΤΟΥ ΠΟΡΙΣΜΑΤΟΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ

Ο μήνας ξεκίνησε με την ολοκλήρωση του οικονομικού ελέγχου από τον ορκωτό λογιστή που είχε ορίσει η επιτροπή διαφάνειας του Α.Σ. και το πολυσέλιδο πόρισμα κατέληξε στα χέρια της διοίκησης του ερασιτέχνη, που συνεδρίασε για να εξετάσει το περιεχόμενό του και να δώσει στη δημοσιότητα τα συμπεράσματα της έρευνας.

Ήταν η στιγμή για να αναλάβει δράση και συγχρόνως ν’ αποκαλυφθεί ο ρόλος του ανθρώπου που συναγωνίστηκε με τον Σαχπατζίδη, για το ποιος θα έχει την πιο αποφασιστική συμβολή στη μπαχαλοποίηση της ομάδας, του ηθικού αυτουργού της κατασυκοφάντησης του Θόδωρου Ζαγοράκη.

Του Γιάννη Παπαδόπουλου!

 Ο Σημίτης του ΠΑΟΚ

Θα μπορούσα χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία να περιγράψω το χαρακτήρα του, αλλά το λεξιλόγιό μου είναι πολύ φτωχό για ν’ αποδώσει σε απόλυτο βαθμό την αλήθεια και να περιγράψει τον τρόπο που λειτουργούσε. Θα τονίσω ενδεικτικώς ότι είναι άνθρωπος που δεν θα ήθελες ούτε ως φίλο, ούτε ως συνεργάτη, ούτε ως εργοδότη, ούτε ως υφισταμένο, ούτε ως γείτονα. Κι αν σου τον έφερνε η κόρη σου ως υποψήφιο γαμπρό, θα τη συμβούλευες να κλειστεί καλύτερα σε μοναστήρι.

Πρόκειται για τύπο με σωματότυπο και πονηριά που παραπέ­μπει σε Σημίτη, από κάθε άποψη.

Η ιστορία του ξεκίνησε το 2007 από τους πρώτους μήνες που είχε αναλάβει την προεδρία ο Ζαγοράκης. Αντιλαμβανόμενος την ανάγκη εξεύρεσης ικανού οικονομικού διευθυντή για να βάλει σε τάξη τα οικονομικά της ΠΑΕ, όπου μετά τη λαίλαπα Μπατατούδη - Γούμενου έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, ο Ζαγοράκης απευθύνθηκε στους στενούς του συνεργάτες που ήταν άνθρωποι του εμπορίου και της πιάτσας γενικότερα, ώστε να του υποδείξουν κάποιον έμπιστο και κυρίως ικανό τεχνοκράτη για ν’ αναλάβει το συγκεκριμένο πόστο.

Οι κύριοι Βιολίδης και Μανδρίνος πρότειναν τον Γιάννη Παπαδόπουλο, το πρόβλημα όμως συνίστατο στο γεγονός ότι η σπουδαιότητα της θέσης προϋπέθετε και υψηλή αμοιβή, κάτι που ήταν απαγορευτικό για τον καταχρεωμένο ΠΑΟΚ εκείνης της εποχής. Αποφασίστηκε λοιπόν από κοινού, η αμοιβή του Παπαδόπουλου να είναι η συμμετοχή του στο Δ.Σ. της ομάδας, με την προβολή που αυτή συνεπαγόταν.

Πράγματι, ο Παπαδόπουλος έγινε μέλος του συμβουλίου και η αλήθεια είναι ότι αντεπεξήλθε και με το παραπάνω στα καθήκο­ντά του. Πρέπει ωστόσο να σημειώσουμε ότι την εποχή εκείνη ο ΠΑΟΚ είχε αυξημένα έσοδα, ειδικά από πωλήσεις ποδοσφαιριστών (Χριστοδουλόπουλου, Μελίσση, Φερνάντεζ, Σικαμπάλα) κάτι που βοηθούσε σημαντικά στο οικονομικό νοικοκύρεμα. Και πως τη χρονιά εκείνη, τερμάτισε στα βάθη του βαθμολογικού πίνακα. Καλός στη δουλειά του δηλαδή, αν και δεν κατάφερε κάτι υπερβατικό, όπως προσπαθούσαν να μας πείσουν οι αβανταδόροι του. Η ομάδα πούλησε παίκτες και την έβγαλε με “σαρδέλες”, όπως είχε παρομοιάσει τους ποδοσφαιριστές εκείνης της χρονιάς ο Σάντος.

Το θέμα είναι ότι ο Παπαδόπουλος δεν άργησε πολύ να παρουσιάζει περίεργες συμπεριφορές εντός των γραφείων, να αντιμετωπίζει τους υπόλοιπους ως παρακατιανούς, λες και ο ίδιος ήταν κάτι σε βασιλιά.

Ήταν βεβαίως εκείνος που έβαλε σε τάξη τα πράγματα, ο καθένας όμως είχε το μερίδιο που του αναλογούσε στην απογείωση της ομάδας και στην υγεία που είχε αρχίσει να αποπνέει.

Κι αυτό ήταν ενδεικτικό της ματαιοδοξίας και της μεγάλης ιδέας που είχε για τον εαυτό του.

Λειτουργούσε λες κι αν δεν ήταν αυτός ο ΠΑΟΚ δε θα μπορούσε να ορθοποδήσει και σε συνδυασμό με την αναγνωρισιμότητα που απολάμβανε, άρχισε να τη βλέπει κάπως περίεργα. Κι όσο περνούσε ο χρόνος την έβλεπε ολοένα και πιο στραβά.

Μεταξύ μας δε θέλει και πολύ, όταν από εκεί που δε σε ξέρει ούτε ο θυρωρός σου να γίνεις όχι απλώς επώνυμος, αλλά να φιλοξενείται σε καθημερινή βάση η φωτογραφία και τ’ όνομά σου στα ΜΜΕ, να σου μιλούν όλοι με το “σεις” και με το “σας” και να ανοίγουν ξαφνικά όλες οι πόρτες.

Αυτά βεβαίως γίνονταν όχι επειδή ήταν ο Γιάννης Παπαδόπουλος, αλλά γιατί επρόκειτο για τον αντιπρόεδρο του ΠΑΟΚ. Γιάννης Παπαδόπουλος σκέτο ήταν και πριν το 2007, μόνο που δεν έφερε τον τίτλο του αντιπροέδρου ομάδας με το βεληνεκές του ΠΑΟΚ.

Για να μην τα πολυλογούμε λοιπόν, άρχισε να παρουσιάζει συμπεριφορές χωριάτη rock-star μετά τον πρώτο πλατινένιο δίσκο, οπότε η συνύπαρξή του με τα υπόλοιπα στελέχη της ανιδιοτελούς προσφοράς και του χαμηλού προφίλ δυσκόλευε μέρα με τη μέρα, μέχρι που κάποια στιγμή παραιτήθηκε.

Αν και δεν εξειδικεύομαι στα ψυχογραφήματα και ειδικά εξ αποστάσεως, βάσει της συμπεριφοράς του θα στοιχημάτιζα ότι θα σκεφτόταν πως ο ΠΑΟΚ δε θα τα καταφέρει χωρίς αυτόν.

Η ομάδα όμως συνέχιζε έστω και με δυσκολίες να προχωρά, κάτι που του προκαλούσε λύσσα.

Όντας και ο ίδιος μέλος του Α.Σ. (γράφτηκε αφού μπήκε στην ΠΑΕ), άρχισε να επιδίδεται σ’ έναν ανηλεή επικοινωνιακό και φθηνιάρικο πόλεμο με ξεπερασμένες τακτικές, που είχαν ημερομηνία λήξης και χωρίς ποτέ να βγαίνει ο ίδιος μπροστά. Πότε χρησιμοποιούσε δημοσιογράφους και πότε προετοίμαζε και καθοδηγούσε καταστάσεις, νομίζοντας ότι έτσι θα φτάσει στο επιθυμητό σημείο της απόλυτης εκδίκησης.

Ποιο ήταν αυτό;

Μα φυσικά η απομυθοποίηση του Θόδωρου Ζαγοράκη, από τον οποίον σε στιγμές απόλυτης έπαρσης είχε ζητήσει κάποτε να τον χρίσει διαδοχό του στην προεδρία της ΠΑΕ ΠΑΟΚ (!!!) και να μεταπηδήσει ο ίδιος –ο Ζαγοράκης δηλαδή– στον Α.Σ. Μιλάμε για φαντασιώσεις που ξεπερνούσαν κάθε όριο. Το παλικάρι (λέμε τώρα) είχε ξεφύγει επικίνδυνα…

Βασικός άξονας προώθησης του σχεδίου του, η δημιουργία της επιτροπής διαφάνειας του Α.Σ., της οποίας ήταν εκ των βασικών εμπνευστών και πρωτοστατών, που είχε στόχο τον συνεχή έλεγχο των οικονομικών στοιχείων της ΠΑΕ.

Η εν λόγω επιτροπή ήταν ζητούμενο και κατάκτηση για τον απλό οπαδό του ΠΑΟΚ, που είχε μαρτυρήσει από τις ατασθαλίες των προηγούμενων διοικήσεων. Πόσο δε όταν πλέον το ρόλο αυτό είχαν αναλάβει διαχειριστές και όχι ιδιοκτήτες, που δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν λες και ο ΠΑΟΚ ήταν μαγαζί τους. Από την άλλη πλευρά όμως, αυτό προϋπέθετε και την ανάλογη διακριτικότητα.

Το να γίνονται τα οικονομικά στοιχεία της ΠΑΕ φέιγ-βολάν και αντικείμενο κουτσομπολιού στα ερτζιανά, οδηγούσε την κατάσταση στο άλλο άκρο, ειδικότερα όταν συστηματικά και βάσει σχεδίου η αλήθεια διαστρεβλωνόταν, διαρρέονταν ψεύδη και συκοφαντίες και χρησιμοποιούνταν ως άρμα εκτόξευσης λάσπης.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα κατ’ εμέ με τον Γιάννη Παπαδόπουλο ήταν και παραμένει πως ο άνθρωπος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΟΚ. Δεν γνωρίζω ποια ομάδα υποστήριζε στην πραγματικότητα, δεν αποκλείεται να είχε κάποια συμπάθεια στ’ ασπρόμαυρα, για να το συγκεκριμενοποιήσω όμως, δεν προερχόταν από την οικογένεια. Ανακάλυψε τον ΠΑΟΚ στα γεράματα, όταν οι Βιολίδης - Μανδρίνος –που τον γνώριζαν από τον επιχειρηματικό χώρο– του πρότειναν να βοηθήσει. Δέχτηκε, γλυκάθηκε από την καρέκλα, το γεγονός όμως ότι δεν προερχόταν από την οικογένεια, τον έκανε να λειτουργεί ανεξέλεγκτα χωρίς να βάζει φρένο πουθενά.

Μόνο τυχαίο δεν είναι πως οι “αγαπημένοι” του δημοσιογράφοι που φρόντιζαν να διαλαλούν τις θέσεις του, ήταν επίσης εκτός οικογένειας (Στέλλας - Σπηλιόπουλος). Ήταν και ο ΠΑΟΚτσής Καμόρα βεβαίως, αλλά αυτός ανήκει στην κατηγορία του εκφραστή της βλαχοκουτοπονηριάς και της ΠΑΟΚτσίδικης υποκουλτούρας.

Για να εμπεδώσετε καλύτερα το νόημα της προσέγγισής μου, λάβετε υπ’ όψιν πως τα άλλα δύο μέλη της επιτροπής διαφάνειας, οι κύριοι Ποζατζίδης και Χουζανάς, επίσης έβγαζαν σπυριά στο άκουσμα και μόνο του ονόματος του Ζαγοράκη.

Ο πρώτος προερχόταν από ΠΑΟΚτσίδικη οικογένεια και τον γνώριζαν όλοι, διέθετε ισχυρά ερείσματα εντός του οπαδικού κινήματος και όχι μόνο. Παρεμπιπτόντως, στις αρχές Σεπτεμβρίου είχε εισβάλει ειρηνικά στα γραφεία, ζητώντας από τον ορκωτό το λόγο που αργούσε να ολοκληρώσει το πόρισμα, αφήνοντας υπόνοιες πως η καθυστέρηση εξυπηρετεί την ΠΑΕ για να κερδίζει χρόνο, κάτι που δεν ίσχυε και το λόγο θα τον δούμε παρακάτω. Όταν όμως λίγες εβδομάδες μετά ο Ποζατζίδης διορίστηκε από τον Α.Σ. μέλος της διοίκησης της ΠΑΕ σε ρόλο “τοποτηρητή”, αναθεώρησε την άποψή του για τον Ζαγοράκη, βιώνοντας εκ των έσω τις δυσκολίες διακυβέρνησης ενός καραβιού με το ειδικό βάρος του ΠΑΟΚ.

Ο τρίτος της παρέας κ. Χουζανάς, μου ήταν εντελώς άγνωστος ως όνομα. Κάποια στιγμή που είδα τη φωτογραφία του σ’ εφημερίδα, θυμήθηκα ότι η φυσιογνωμία μού ήταν οικεία από τις κερκίδες της Τούμπας και του Αλεξάνδρειου από τότε που ήμουν πιτσιρικάς.

Η όποια αντιπολιτευτική τακτική και διάθεση των δύο, είχε κάποια όρια και παρά την αντιπάθεια που ενδεχομένως είχαν σε πρόσωπα, έβαζαν φρένο όταν η εκδήλωση αυτής έθετε σε κίνδυνο την ίδια την ομάδα. Από την άλλη, ο Παπαδόπουλος δεν είχε τέτοιες αναστολές και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να ικανοποιήσει το “εγώ” του…

Ο ορκωτός που είχε οριστεί από τον Παπαδόπουλο!

Αξίζει κάπου εδώ να επισημάνουμε μια σημαντική λεπτομέρεια. Ο ορκωτός λογιστής που πραγματοποίησε το διαχειριστικό έλεγχο στα βιβλία της ΠΑΕ για την πρώτη τριετία διοίκησης Ζαγοράκη, ήταν επιλογής Γιάννη Παπαδόπουλου, γεγονός που καταρρίπτει την παραφιλολογία ότι καθυστερούσε τον έλεγχο για χάρη της ΠΑΕ!

Ο Α.Σ. δεν ανακατεύτηκε καθόλου. Όρισε τα πρόσωπα της τριμελούς επιτροπής διαφάνειας, η οποία με τη σειρά της ανέθεσε τον έλεγχο σε συγκεκριμένο λογιστή. Ούτε ζητήθηκε από το ΣΟΛ (Σώμα Ορκωτών Λογιστών) να υποδείξει κάποιον τυχαίο, ούτε έγινε κλήρωση, αλλά απ’ ευθείας ανάθεση δια χειρός Παπαδόπουλου.

Αυτό βεβαίως δεν αμφισβητεί την ακρίβεια ή την ποιότητα του ελέγχου, αλλά καταδεικνύει τους λόγους που καθ’ όλη τη διάρκεια τέλεσης της έρευνας, διέρρευσαν αμέτρητες φήμες για τα ευρήματα του ορκωτού. Πολλές απ’ αυτές βεβαίως μπορεί να προέκυψαν από το πουθενά, αφού ως λαός έχουμε τη συνωμοσιολογία στο αίμα μας. Υπήρξαν όμως και δήθεν αποκαλύψεις που διοχετεύτηκαν κατά τη διάρκεια της έρευνας όταν μόνο ο λογιστής είχε πρόσβαση στα στοιχεία και τα οποία αποδείχτηκε στο τέλος ότι ήταν άκρως παραποιημένα και χαλκευμένα, ως προς τη μορφή που διέρρευσαν, διευκρινίζω και πάλι. Η παραποίηση δεν είχε να κάνει με τον ορκωτό, το πόρισμα του οποίου ήταν ακριβές, αλλά με εκείνους που έπαιξαν ρόλο πρωταγωνιστή στο “σπασμένο τηλέφωνο”.

Για παράδειγμα, έγινε μεγάλος ντόρος για το δάνειο κάποιου υπαλλήλου, το οποίο ήταν από κάθε άποψη διαφανές και για το οποίο συνδεσμίτες ζήτησαν εξηγήσεις από τον Ζαγοράκη τον Αύγουστο (!!!) δύο μήνες πριν την ολοκλήρωση και παράδοση του πορίσματος στον Α.Σ. δηλαδή!

Συμπέρασμα, ότι το τρύπημα πήγαινε σύννεφο. Όσο για το ποιος θα μπορούσε να διαρρέει τα διαστρεβλωμένα ευρήματα σε χρόνο που η τέλεση της έρευνας ήταν σε εξέλιξη, μπορείτε να το αντιληφθείτε, αρκεί να κάνετε απλοϊκούς συνειρμούς. Ο μοναδικός που είχε πρόσβαση στην έρευνα, ήταν ο λογιστής που την έκανε και ο οποίος ήταν επιλογής Παπαδόπουλου. Οι κύκλοι που διέρρεαν τα διαστρεβλωμένα ευρήματα ήταν επίσης του περιβάλλοντος Παπαδόπουλου.

Και το ακόμα πιο τρελό της ιστορίας είναι πως κατά τη διάρκεια της έρευνας, οι κύκλοι της παραπληροφόρησης διέρρεαν πως ο λογιστής –αυτός ντε, που τα ξερνούσε όλα αριστερά και δεξιά– έδινε αναφορά στον Ζαγοράκη για όσα έβρισκε. Μόνο που οι ίδιοι μετά, επικαλούνταν το πόρισμα για να πλήξουν την αξιοπιστία του Ζαγοράκη.

Σημειώστε πως ακόμα και ο ορκισμένος πολέμιος του Ζαγοράκη, Κυριάκος Καλπάκης, έβγαζε σπυριά με τις μεθοδεύσεις Παπαδόπουλου, γιατί απλά ήταν εκείνο που δεν ήταν ο πρώην οικονομικός διευθυντής. ΠΑΟΚτσής, που δεν ήθελε να γίνονται φέιγ-βολάν τα οικονομικά της ομάδας, πόσο δε όταν ήταν προϊόν παραποίησης.

Όταν έπεσε η μάσκα του Παπαδόπουλου

Το απόγευμα της 6ης Οκτωβρίου, ο Α.Σ. παρέλαβε από τον ορκωτό το πολυσέλιδο πόρισμα. Στα γραφεία είχαν παρεισφρήσει και οπαδοί από τους συνδέσμους της Νεάπολης και των Μακεδόνων, ζητώντας την παραίτηση Ζαγοράκη!

Οι συνδεσμίτες υπέβαλαν ερωτήματα στο λογιστή με βασικότερο το αν είχε εντοπίσει κάποια υπεξαίρεση, η απάντηση όμως ήταν καθέτως αρνητική. Στη συνέχεια τον ρώτησαν και άλλα, με βασικούς άξονες το δάνειο του υπαλλήλου και τα περιβόητα χρήματα του Βιολίδη. Επισημαίνω ότι μιλάμε για πολυσέλιδο πόρισμα, το οποίο μόλις είχε παραδοθεί –πότε είχαν προλάβει να το διαβάσουν άραγε;

Παρών ήταν και ο Φούρναρης, ο οποίος αντέδρασε στην ετυμηγορία περί καρατόμησης του Ζαγοράκη, κατηγορώντας τους συνδεσμίτες πως τα κάνουν όλα για να φέρουν πρόεδρο τον Βρύζα!!!

Ο Α.Σ. συνεδρίασε για πολλές ώρες και κατά τη διάρκεια αυτής της συνεδρίασης ο Παπαδόπουλος πήγε 7-8 φορές στην τουαλέτα, κάτι που ανάγκασε τον πρόεδρο Κατσαρή να τον ρωτήσει μεταξύ σοβαρού και αστείου αν έχει συχνουρία. Κατά σύ­μπτωση το σάιτ Baladoros, που από την ημέρα που έχασε την… κούτρα των 50 εισιτηρίων είχε λυσσάξει κατά του Ζαγοράκη, ήταν το μόνο μέσο που είχε ενημέρωση για το τι συνέβαινε την ώρα της συνεδρίασης…

Το συμβούλιο ολοκληρώθηκε κάπου στα μεσάνυχτα και ο Α.Σ. εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

«O Α.Σ. ΠΑΟΚ ενημερώνει πως παραδόθηκε την Τετάρτη (5/10) από τον ορκωτό ελεγκτή κ. Αγοραστό Κωνσταντίνο στον πρόεδρο του σωματείου και την αρμόδια ορισθείσα επιτροπή, η έκθεση ελέγχου των οικονομικών καταστάσεων της ΠΑΕ ΠΑΟΚ για τις περιόδους 1/7/2007 έως 30/06/2010.

Από την έκθεση ελέγχου καθώς και τις προφορικές επισημάνεις του ορκωτού λογιστή προκύπτει:

Α) Η οικονομική θέση της εταιρείας συμφωνεί με τις οικονομικές καταστάσεις και τις παρατηρήσεις αυτών όπως αυτές αναφέρο­νται στις εκθέσεις του τακτικού ορκωτού ελεγκτή της ΠΑΕ ΠΑΟΚ για τις συγκεκριμένες χρήσεις, τις οποίες επιβεβαιώνει και ο έκτακτος ορκωτός λογιστής του Α.Σ. ΠΑΟΚ.

Β) Διαπιστώθηκε πως χρήζουν βελτίωσης τα συστήματα λογιστικής παρακολούθησης και εσωτερικού ελέγχου προκειμένου να διασφαλίζονται τα συμφέροντα της ΠΑΕ ΠΑΟΚ.

Γ) Κατά την εξέλιξη του διαχειριστικού ελέγχου διαπιστώθηκαν ουσιώδεις αδυναμίες στην αντιμετώπιση των εταιρικών θεμάτων, οι οποίες τυγχάνουν διόρθωσης και βελτίωσης».

Χωρίς να επιθυμώ να εκφράσω ή να επηρεάσω την άποψη του οποιουδήποτε, έχω την εντύπωση ότι το βασικό σημείο που αφορά τον κόσμο και τους λόγους τέλεσης του ελέγχου είναι η επιβεβαίωση με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι η οικονομική θέση της εταιρείας συμφωνεί με τις οικονομικές καταστάσεις και τις παρατηρήσεις όπως αυτές αναφέρονται στις εκθέσεις του τακτικού ορκωτού ελεγκτή της ΠΑΕ ΠΑΟΚ για τις συγκεκριμένες χρήσεις, κάτι που σημαίνει ότι από τα ταμεία του ΠΑΟΚ δεν εκλάπησαν χρήματα, να το πούμε εκλαικευμένα: δεν έγιναν απραχτές.

Από κει και πέρα, οι όποιες ενδεχόμενες επισημάνσεις δεν μπορούν να στιγματίσουν τη διοίκηση έναντι του κόσμου, τη στιγμή που, όπως προκύπτει από επιτροπή που συνέστησαν και λογιστή που επέλεξαν πολέμιοι του Ζαγοράκη, η τελευταία διαχειρίστηκε με διαφάνεια τα χρήματα του κόσμου.

Ακόμα και κάποιες από τις παρατηρήσεις του λογιστή –που θα δούμε στη συνέχεια–, αφορούν παραλείψεις που δεν απέβησαν σε βάρος της ομάδας. Όπως π.χ. ένα ποσό 50.000 ευρώ από εισιτήρια –σε συνολικό τζίρο 30 εκ. την τριετία– που δε δηλώθηκε στη εφορία.

Τα χρήματα αυτά δεν μπήκαν σε τσέπες. Η απόκρυψή τους από την εφορία μπορεί να συνιστά φορολογικό αδίκημα, όχι όμως και ηθικό έναντι του κόσμου στον οποίον ανήκαν τα λεφτά. Ειδάλλως θα μιλούσαμε για υπεξαίρεση!

Αυτό ακριβώς το γεγονός φωτογραφίζει τη διαφορά στον τρόπο που αντιλαμβανόταν κάθε πλευρά το ρόλο της επιτροπής και την ουσία του ελέγχου.

Ένα εύρημα σαν κι αυτό, σαφώς και δεν στιγμάτιζε τη διοίκηση έναντι του κόσμου της ομάδας, ενδιέφερε όμως το ΣΔΟΕ, που από εκείνη τη μέρα άρχισε να σουλατσάρει στα γραφεία, σπάζοντας κάθε ρεκόρ “επισκεψιμότητας”…

Ενδεικτικά αναφέρω πάντως πως, πολύ πριν ολοκληρωθεί το πόρισμα, ουκ ολίγοι φίλοι μου, πρώην συνδεσμίτες, μου εκμυστηρεύονταν πληροφορίες περί τεράτων και σημείων που ανακαλύπτει ο λογιστής, μεταξύ αυτών και εισπράξεων από εισιτήρια που δεν δηλώθηκαν στην εφορία. Το ότι το ποσό αφορούσε στο 0.01% του συνολικού τζίρου και ότι τα χρήματα που δε δηλώθηκαν δόθηκαν για ανάγκες της ομάδας και δεν μπήκαν σε τσέπες, ήταν κάτι που το απέκρυψαν όσοι διέδιδαν τα ευρήματα της έρευνας, όσο αυτή συνεχιζόταν!

Ήταν στο πλαίσιο της διαστρέβλωσης που αναφέραμε προηγουμένως, μια και η αποσπασματική παρουσίαση της αλήθειας εξυπηρετούσε αφάνταστα το σχέδιο εκτόξευσης λάσπης…

Η δημοσιοποίηση των συμπερασμάτων και όχι ολόκληρου του πορίσματος, προκάλεσε διαμαρτυρίες και δικαίως, αφού ο Α.Σ. είχε δεσμευτεί δημοσίως και με παλαιότερη ανακοίνωσή του πως θα δώσει στη δημοσιότητα το πόρισμα και όχι τα συμπεράσματα αυτού.

Βεβαίως, σύμφωνα με την παγκόσμα πρακτική, ένα πόρισμα οικονομικού ελέγχου από ορκωτό δεν μπορεί να δοθεί αυτούσιο στον κόσμο για ευνόητους λόγους, η αλήθεια όμως είναι πως ο Α.Σ. αυτό είχε προαναγγείλει. Ίσως η δέσμευση να οφειλόταν στην πίεση της στιγμής, αφού αναλήφθηκε το βράδυ της κατάληψης για τον Βιτόλο, η αλήθεια όμως πρέπει να λέγεται.

Διοίκηση άνευ Ζαγοράκη

Kατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, ο Γιάννης Παπαδόπουλος εξωτερίκευσε όλον το συμπλεγματισμό του για τον Ζαγοράκη, ζητώντας από το Δ.Σ. να μην ορίσει πρόεδρο της νέας διοίκησης τον τελευταίο, κάτι που προκάλεσε την αντίδραση όλων των υπολοίπων μελών. Στη συνέχεια, έπλεξε το εγκώμιο του Βρύζα…

Προσέξτε σύμπτωση όμως και σύμπνοια απόψεων Παπαδόπουλου και συνδεσμιτών, που απαίτησαν την αποπομπή Ζαγοράκη και την έλευση Βρύζα…

Όταν η πρόταση Παπαδόπουλου διέρρευσε στα ΜΜΕ έγινε χαμός, κυρίως γιατί ουδείς σοβαρός και νοήμων άνθρωπος πείσθηκε για τους λόγους που έπρεπε να φύγει ο Ζαγοράκης!

Ήταν τέτοιος ο ντόρος, που ανάγκασε τον Παπαδόπουλο όχι απλώς ν’ αναδιπλωθεί, αλλά να κάνει κωλοτούμπα, ισχυριζόμενος πως ουδέποτε έθεσε θέμα αποχώρησης Ζαγοράκη, τον διέψευσαν όμως με δηλώσεις τους όλοι οι υπόλοιποι σύμβουλοι.

Ευκαιρία του ήταν να δηλώσει επιτέλους την πρόθεση του να κάτσει στην προεδρική καρέκλα της ΠΑΕ, αλλά μάλλον τρόμαξε τόσο που του διέφυγε…

Ήταν πάντως μια στρατηγική που επαναλαμβανόταν, ενδεικτική της τακτικής που ακολουθούσε ο Παπαδόπουλος και το επιτελείο του, δηλαδή οι δημοσιογράφοι-παραγωγοί που αναπαρήγαγαν ό,τι εξυπηρετούσε το σχέδιό του. Ο Παπαδόπουλος ουδέποτε βγήκε στα ίσια –και παλικαρίσια– να υποστηρίξει δημοσίως τις απόψεις του. Φρόντιζε πάντα να κάνει τη δουλειά του με διαρροές και υπονοούμενα, αλλά ποτέ κατά πρόσωπο. Κι όταν έφτανε η στιγμή που η εξέλιξη των πραγμάτων τον εξέθετε, έκανε τον Κινέζο (να και κάτι ακόμα που δικαιώνει τα περί Σημίτη).

Αφού η πρόταση περί απομάκρυνσης του Ζαγοράκη έπεσε στο κενό, ο Παπαδόπουλος εφηύρε νέο παραμύθι, υποστηρίζοντας ότι υπέγραψε την ανακοίνωση του Α.Σ. κατόπιν πιέσεων, προκαλώ­ντας εκ νέου τη μήνη των υπολοίπων συμβούλων, δίνοντας την ­ε­ντύπωση ότι ο ερασιτέχνης ΠΑΟΚ διέπεται από χουντικές πρακτικές, όπου δε δίνεται δικαίωμα διαφωνίας σε κανέναν! Κι όμως ήταν τόσο εύκολο να μην υπογράψει ή έστω να το κάνει με επιφύλαξη, κάτι που δεν έκανε διότι θα ήταν υποχρεωμένος να εξηγήσει τους λόγους αυτής της πράξης του.

Οι επίκληση απειλών όμως, όπως και παρόμοιες πρακτικές λειτουργούν πάντα αποπροσανατολιστικά, αφού δε χρειάζονται αποδείξεις. Εννοείται ότι και αυτές οι φαντασιώσεις Παπαδόπουλου διαψεύστηκαν από τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. Όπως και να ’χει, ο Α.Σ. αποφάσισε να ζητήσει την ανανέωση της θητείας Ζαγοράκη από το Πρωτοδικείο.

Θα μπορούσα να γράψω πολύ περισσότερα για το ρόλο και τη μεθοδολογία των κινήσεων του Γιάννη Παπαδόπουλου και να γίνω πιο συγκεκριμένος, αφού γνωρίζω με κάθε λεπτομέρεια όσα διέδιδε αριστερά και δεξιά, δεν έχει αξία όμως αφού βγάζοντας τρελούς όλους τους συμβούλους του Α.Σ. οι οποίοι του χρέωναν ότι ζήτησε τη μη ανανέωση της θητείας Ζαγοράκη, έδειξε πως το να διαψεύδει τον εαυτό του ήταν για εκείνον συνήθεια που εξελί­χθηκε σε λατρεία! Δυστυχώς δεν έκανε ποτέ, έστω αυτό το ελάχιστο που κάνω εγώ μέσα από αυτό το βιβλίο: Να μιλήσω καθαρά-ανοιχτά, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των λόγων μου και υπογράφοντας όσα υποστηρίζω.

Λίγοι γνωρίζουν επίσης ότι αυτός ο “μέγιστος” ΠΑΟΚτσής έχει υποβάλει μηνύσεις σε οπαδούς της ομάδας και τους τρέχει στα δικαστήρια! Αυτό ως συμπλήρωμα, μήπως και καταλάβουν όλοι τον τρόπο λειτουργίας του και τη σκοπιμότητα των προθέσεών του…