Μπορεί η περιρρέουσα ατμόσφαιρα να μυρίζει μπαρούρι, αλλά αυτό δεν αφορά το αγωνιστικό κομμάτι! Αφήστε που πέρσυ δε μύριζε το ίδιο και όλα έγιναν ξαφνικά, οπότε τούτο συνιστά μια κατ' αρχήν διαφορά.
Ο περσυνός ήταν διπλός αγώνας και μπορεί η λευκή ισοπαλία του ΟΑΚΑ να έδινε προβάδισμα στον ΠΑΟΚ, είναι τόσο ''ύπουλο'' όμως αυτό το 0-0, αφού σε περίπτωση που προηγηθεί ο φιλοξενούμενος σε τελειώνει! Οπως και συνέβη...
Πέρσυ υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες, η χρονιά άρχισε με εξαγγελίες για κατάκτηση πρωταθλήματος, ο κόσμος θεωρούσε ότι έχει το κύπελλο στο τσεπάκι μετά τον αποκλεισμό του γαύρου και τον αντίστοιχο του βάζελου από την ξαδέρφη. Στην ουσία, απείχε 90 λεπτά από την κατάκτηση του κυπέλλου, οπότε η απογοήτευση από τον αποκλεισμό πολλαπλασιάζεται.
Σημαντικότερο όλων όμως είναι το γεγονός πως όταν αντιμετωπίσε πέρσυ την κούλα, ο ΠΑΟΚ ήταν μιά ομάδα εντελώς ''ξεζουμισμένη'' έχοντας δώσει αρκετούς αγώνες που είχαν το χαρακτήρα τελικού. Τελικός με Αγιαξ, με Φενέρ, με Δυναμό Ζάγκρεμπ, με γαύρο για το κύπελλο, με ΤΣΣΚΑ. Ηταν απολύτως φυσιολογικό για τους παίκτες, εγκεφαλικά, να μη μπορούν οι να πείσουν τον εαυτό τους ότι είναι το ματς της χρονιάς, όταν το είχαν κάνει τόσες φορές στην ίδια περίοδο.
Φέτος δεν ισχύει το ίδιο. Ούτε το ματς με την Καρπάτι μπορεί να θεωρηθεί ως αγώνας όπου οι ποδοσφαιριστές το αντιμετώπισαν με τη λογική ''η ταν ή επί τας'', ούτε το αντίστοιχο με την Τότεναμ, αφού και με ήττα ο ΠΑΟΚ συντηρούσε ακέραιες ελπίδες πρόκρισης, έστω και ως δεύτερος στον όμιλο.
Είναι η πρώτη φορά φέτος που οι παίκτες αντιμετωπίζουν έναν αγώνα ως τελικό, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Αυτά σχετικά με το χορτάρι, εκεί δηλαδή όπου θα παιχτεί η πρόκριση. Το τί θα συμβεί στις κερκίδες είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Αφήστε που κατά τα φαινόμενα, η συμπεριφορά της κερκίδας είναι συνυφασμένη με τα τεκταινόμενα στον αγωνιστικό χώρο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου