Η αλήθεια είναι ότι τη νίκη επί του φερόμενου ως συμπολίτη στο μπάσκετ, τη γουστάραμε και με το παραπάνω. Η αλήθεια επίσης είναι ότι το ματσάκι ήταν καλό και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον.
Μία άλλη αλήθεια όμως είναι ότι οι κάπως μεγαλύτεροι που έχουν ζήσει τις μεγάλες μπασκετικές κόντρες του 80, δύσκολα θα ξεσαλώσουν. Η κατάθλιψη που προκαλούν οι υποσυνείδητες συγκρίσεις με το χθες, βάζουν όριο στη χαρά της νίκης.
Και δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Κάποτε οι αγώνες αυτοί καθήλωναν όλη την Ελλάδα αφού έκριναν τίτλους πρωταγωνιστούσαν αθλητές πανευρωπαικής και ενίοτε παγκόσμιας εμβέλειας. Σε σχέση με την ποιότητα που απολάμβανες τότε, το πρόσφατο θύμιζε τοπικά Αθηναικά ντέρμπυ Παγκρατίου-Παπάγου.
Οι λόγοι βεβαίως δεν είναι δύσκολο να βρεθούν. Κάποτε ο χώρος του μπάσκετ μάζευε όλο το χαρτί.
Στον ΠΑΟΚ έρχονταν παίκτες όπως ο Λέβινγκστον με 1εκ αποζημίωση, λεφτά που ισοδυναμούν με το φετεινό προυπολογισμό ολόκληρης της ομάδας.
Κάποτε οι τηλεοπτικοί σταθμοί έμπαιναν σε πλειστηριασμό για το ποιός θα αποκτήσει τα τηλεοπττικά δικαιώματα, σήμερα ακόμα και λαοφιλείς ομάδες πάνε παρακαλετά στην ΕΡΤ..
Τότε ο κόσμος έψαχνε απεγνωσμένα για εισιτήριο, τώρα οι ΚΑΕ βγάζουν ανακοινώσεις για να προσελκύσουν τον κόσμο.
Πιό απλά, το χρήμα τότε έτρεχε άφθονο, σήμερα το κυνηγούν με το τουφέκι.
Κάπως έτσι αναμένεται να εξελιχθούν τα πράγματα και στο ποδόσφαιρο. Οπως τώρα νοσταλγούμε τον Κόρφα, το Μπάνε, τον Κλιφ, το Μπέρυ και το Σάβιτς (οι οπαδοί της γεοτονιάς το Γκάλη, το Γιαννάκη κοκ), θα φτάσει η στιγμή που θα μνημονεύουμε τις στιγμές που απολαμβάναμε Κοντρέρας, Μουσλίμοβιτς και Γκαρσία.
Θα αντιπαραθέσει κάποιος τους Γιαννακοαγγελόπουλους που συνέχιζαν να προσφέρουν γούστα στους γαυροβάζελους, αλλά έχετε κατά νου ότι τα μπερεκέτια τελειώνουν και για τους χαμουτζήδες. Κι αν το όνειρο της Ευρωπαικής διάκρισης τους κράτησε ζεστούς τόσα χρόνια, η δυσκολία αντίστοιχων διακρίσεων στο ποδόσφαιρο, θα αποκλείσει προκαταβολικά κάθε αντίστοιχη επένδυση στο μέλλον. Αν πχ ο γαύρος μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα με μετριότητες, κανένας Μαρινάκης δε θα ξοδέψει. Κι αν δεν ξοδέψει ο ιδιοκτήτης του γαύρου, δεν θα το κάνει ακόμα και ο πιό βαθύπλουτος ιδιοκτήτης του βάζελου.
Γενικώς, τα πράγματα οδηγούνται προς τα εκεί, με μαθηματική ακρίβεια. Αν υπάρχει κάτι που δημιουργεί ψευδαισθήσεις και δε μας επιτρέπει να συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημα σε όλες του τις διαστάσεις, είναι τα ''έτοιμα'' που υπάρχουν ακόμα προς κατανάλωση, με πιό χαρακτηριστικό, τα τηλεοπτικά δικαιώματα, που επίσης θα μειωθούν θεαματικά τα επόμενα χρόνια.
Ηδη, όλες οι ομάδες παρουσιάζουν δραματική πτώση στους τζίρους από εισιτήρια, χορηγείες και η κατάσταση χειροτερεύει, με την ίδια ταχύτητα που χειροτερεύουν και τα οικονομικά της μέσης οικογένειας.
Το να βιώνουμε λοιπόν μια τέτοια κατάσταση και να λειτουργούμε με λογική προηγούμενων ετών, είναι σα να ζητά το παιδί από τον πατέρα το ίδιο ακριβό δώρο με την εποχή που ο τελευταίος είχε 2-3 δουλειές και συν τοις άλλοις τα κονομούσε από το χρηματιστήριο. Αν συμβεί αυτό, είναι σίγουρο ότι θα χρεωθεί και θα καταλήξει είτε άστεγος είτε σε κάποια φυλακή.
Αν δεν αντιληφθούμε ότι την κατάσταση σε κάθε χώρο που παραπέμπει σε εμπόριο (όπως ο επαγγελματικός αθλητισμός) την καθορίζει η αγορά και μόνο αυτή, είμαστε χαμένοι από χέρι.. Αν το καταλάβουμε και συλλάβουμε τα μηνύματα των καιρών, μακροπρόθεσμα θα βγούμε κερδισμένοι.
Διαφορετικά, ας αρχίσουμε προκαταβολικά να σκάβουμε το λάκο μας...
ΥΓ. Αν κάποιος έχει αντίρρηση, δε θα του ζητήσω ν΄αναλάβει την πρωθυπουργία της χώρας, αλλά θα τον παραπέμψω σε υψηλότερα αξιώματα για να λύσει τα προβλήματα ολόκληρης της Ευρωζώνης! Ετσι θα είναι χρησιμότερος για όλους μας και όχι μόνο για το ποδόσφαιρο και τις ομάδες....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου