Η Περηφάνια να λες, ''ΠΑΟΚ είμαι''!

Το  ''δε γίναμε ΠΑΟΚ για τους τίτλους'' που λέμε συχνά-πυκνά εμείς οι ΠΑΟΚτσήδες, προκαλεί την εύλογη απορία: ''Ε τότε γιατί γίνατε ΠΑΟΚ?''. 

Η απάντηση βρίσκεται μέσα σε στιγμές όπως αυτή που ζήσαμε όλοι το βράδυ της Τετάρτης στο White Hart Lane

. Κι' όταν λέμε όλοι κυριολεκτούμε, αφού ο ΠΑΟΚ αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης και θαυμασμού, από εχθρούς -εξαιρείται η μειονότητα της Παπαναστασίου- και φίλους. Το βράδυ του θριάμβου, μιλούσα με φίλο βάζελο που ζει στο Λονδίνο και βρέθηκε στο παιγνίδι. Το επόμενο πρωί συνάντησα γνωστό μου χανούμι...

Αμφότεροι μου μιλούσαν με τέτοιο θαυμασμό για την εμφάνιση του ΠΑΟΚ, μου μετέφεραν τα συναισθήματα και την ανατριχίλα που ένοιωσαν, ο βάζελος μου περιέγραφε πως χοροπηδούσε και τί φώναζε στην κερκίδα, μαζί με τους δικούς μας . Αν τους άκουγε κάποιος που αγνοούσε τις ποδοσφαιρικές προτιμήσεις τους, θα στοιχημάτιζε ότι είναι συνδεσμίτες της 4.

Τα παραπάνω -που είμαι σίγουρος ότι τα έχετε νοιώσει κι' εσείς με αλλόθρησκους φίλους και γνωστούς σας-, δίνουν την καλύτερη απάντηση στο ερώτημα ''γιατί γίναμε ΠΑΟΚ''.

Ε λοιπόν, γι' αυτό γίναμε ΠΑΟΚ!

Γιατί μας παρασέρνει αυτή η γλυκιά μαγεία, που καθιστά τον ΠΑΟΚ ελκυστικό, ακόμα και σε όσους υποστηρίζουν άλλες ομάδες. Φανταστείτε τι συμβαίνει με εμάς, που είναι και η ομάδα μας...

Είναι αυτό, που δεν πρόκειται να αισθανθούν ποτέ, ειδικά οι βρωμόγαυροι, που μπορεί να μετράνε δεκάδες τίτλους, αλλά τέτοια μεγαλεία δεν έχουν ζήσει. Να σε θαυμάζουν όλοι, να μιλά για σένα όλη η Ελλάδα, η Ευρώπη, ο κόσμος!

Οι ''χαρές'' που νοιώθουν είναι ψεύτικες, είναι -όπως σοφά έγραψε κάποιος- σαν τα Χριστουγεννιάτικα δώρα που δε σου τα έφερε ο Αη Βασίλης -όπως νομίζεις-, επειδή ήσουν καλό παιδί, αλλά  τα αγόρασαν οι γονείς σου.

Και το ακόμα χειρότερο είναι ότι ξέρουν, πως το όποιο ψεύτικο πανηγύρι και επίπλαστη χαρά, είναι για εσωτερική κατανάλωση. Μαζεύονται γύρω από το βρωμολίμανο και αυτοαβαντάρονται. Μέχρι εκεί όμως!

Σηκώνουν πρωταθλήματα και ντρέπονται να το πουν παραπέρα, μην αντέχοντας την καζούρα και την ειρωνία...

Οσους τέτοιους τίτλους κι αν σηκώσουν πάντως, αυτό το συναίσθημα δεν πρόκειται να το νοιώσουν. Να περπατάς στο δρόμο με ψηλά το κεφάλι και να γεμίζει κάθε κύτταρο του κορμιού σου με περηφάνια, κάθε φορά που λες: ΠΑΟΚ είμαι...