, αλλά και για να εξαφανιστεί κάθε αμφιβολία για το κατά πόσο υπηρετούν το εθνικό συμφέρον.
Μόλις πριν από μια εβδομάδα, ο πρωθυπουργός ΓΑΠ ανακοίνωσε τη διενέργεια δημοψηφίσματος με θέμα το αν και κατά πόσο συμφωνεί ο Ελληνικός λαός με τη νέα δανειακή σύμβαση, με την οποία ο ίδιος είχε ήδη συμφωνήσει. Μπρος στον κίνδυνο αρνητικής ψήφου-κατάρρευσης μιας χώρας της ευρωζώνης και καταποντισμού του ευρώ, οι ισχυροί της γηραιάς ηπείρου του τράβηξαν το αφτί, διατάζοντάς τον να πραγματοποιήσει δημοψήφισμα με διαφορετική θεματολογία.
Την ίδια στιγμή, ο εν δυνάμει νέος πρωθυπουργός και αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς που είχε καταψηφίσει το μνημόνιο, άρχισε να τα γυρνάει, μπρος στον κίνδυνο να γίνει σύντομα ο νέος χαλίφης. Κι όχι μόνο, αλλά αν και απέρριπτε κατηγορηματικώς κάθε σενάριο κυβέρνησης εθνικής ενότητας, ζητώντας επιμόνως εκλογές, την έκανε γαργάρα.
Προσέξτε τώρα, μιλάμε για αλλαγές στάσης σε διάστημα μερικών 24ώρων, όχι αναθεώρηση μιάς πολιτικής άποψης μετά την πάροδο ετών, που μπορεί να υποδηλώνει και σοφία.
Πάμε στα πιό πρόσφατα, αφού σύμφωνα με τα ΜΜΕ, τα ονόματα που έπεσαν στο τραπέζι ως υπηρεσιακοί πρωθυπουργοί, είναι τρία.
Ας ρίξουμε ένα σύντομο βλέφαρο στο who is who του καθενός:
Λουκάς Παπαδήμος: Πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας
Παναγιώτης Ρουμελιώτης: Πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ
Νικηφόρος Διαμαντούρος: Υπηρετεί ως Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής στο Στρασβούργο. Αν αναρωτιέστε ποιό το αντικείμενο του διαμεσολαβητή, θα σας γελάσω. Υποθέτω πως όταν τίποτα νοικοκυρές εντός της ΕΕ μαλώνουν για το που θα απλώσουν τη μπουγάδα, πάνε στον κύριο Νικηφόρο για να καθαρίσει (τη μπουγάδα).
Το ερώτημα, όσο λαικίστικο κι' αν ακούγεται είναι το εξής απλό: Χάθηκε βρε ένας Χριστιανός, βιοπαλαιστής, απ' αυτούς που έχουν μάθει να ιδρώνουν για το μεροκάματο, από εκείνους που ξέρουν τί σημαίνει απλήρωτη δόση δανείου, απ' αυτούς που με άλλα λόγια ζούνε τη ζωή του μέσου πολίτη με όλα τα άγχη της καθημερινότητας, να αναλάβει τις τύχες της χώρας?
Είναι δεδομένο ότι περισσότερο θα ένοιωθε τον πόνο και την ανασφάλεια του απλού πολίτη, που παλεύει για τα στοιχειωδώς απαραίτητα και αγωνιά για το αύριο...
Τι απαίτηση να έχουμε από τραπεζίτες ΔΝΤάδες και αργόμισθους Διαμεσολαβητές, που ανάθεμα αν έχουν πάει μια φορά στη λαική.
Θα μου πει κάποιος και με το δίκιο του, ''που να βρεθεί ο Χριστιανός που προανέφερες? Δεν έχεις καταλάβει πως πλέον, τίποτα δε Μαςώνει''?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου